“Was” ใช้เมื่อพูดถึงเรื่องเอกพจน์ในอดีตกาล เช่น “เขาอยู่ที่งานปาร์ตี้เมื่อคืนนี้” ในทางกลับกัน “were” ใช้กับประธานพหูพจน์หรือบุรุษที่ 2 เอกพจน์ (you) เช่น “พวกเขามีความสุข” หรือ “คุณมาสาย”
ประเด็นที่สำคัญ
- “Were” เป็นรูปพหูพจน์กาลอดีตของ “to be” ในขณะที่ “was” เป็นรูปเอกพจน์กาลอดีตของ “to be”
- “Were” ใช้กับประธานพหูพจน์ ในขณะที่ “was” ใช้กับประธานเอกพจน์
- “Were” และ “was” อธิบายถึงเหตุการณ์ การกระทำ หรือสภาพความเป็นอยู่ในอดีต
เป็น VS เป็น
ความแตกต่างระหว่าง Were และ Was คือเราใช้คำว่า 'were' เมื่อพูดถึงหลายฝ่ายหรือเอนทิตี ตัวอย่างเช่น:” เหตุการณ์นี้ทำให้พ่อแม่เสียใจอย่างสุดซึ้ง” เราใช้คำว่า 'เป็น' เมื่อกล่าวถึงเอนทิตีหรือฝ่ายเดียว เช่น “แมรี่อยู่ที่บังกาลอร์เมื่อเดือนที่แล้ว”
ดังที่คุณทราบแล้วว่าทั้งสองคำมีความหมายที่แตกต่างกัน ดังนั้น การใช้คำที่ถูกต้องเพื่อทำให้ประโยคมีความหมายและถูกต้องจึงเป็นสิ่งสำคัญ
ตารางเปรียบเทียบ
| ลักษณะ | เป็น | อะไร |
|---|---|---|
| ฟังก์ชันทางไวยากรณ์ | การผันคำกริยาในอดีตกาล | การผันคำกริยาในอดีตกาล |
| ข้อตกลงเรื่อง | ใช้กับประธานพหูพจน์ (you, we, they) และเอกพจน์บุรุษที่ 2 (you) | ใช้กับประธานเอกพจน์ (ฉัน เขา เธอ มัน) |
| อารมณ์ | ยังสามารถนำมาใช้ในอารมณ์เสริมเพื่อแสดงสถานการณ์สมมุติหรือไม่เป็นจริงได้ | ใช้เป็นหลักในอารมณ์บ่งบอกถึงการแสดงข้อเท็จจริงในอดีต |
| ตัวอย่าง | * "เรา คือ ที่สวนสาธารณะเมื่อวานนี้” (บ่งบอกถึงอารมณ์, พหูพจน์ประธาน) * “ ถ้าฉัน คือ คุณฉันไม่ไป” (อารมณ์เสริม สถานการณ์สมมติ) | * "เขา คือ แปลกใจที่เห็นฉัน” (บ่งบอกอารมณ์ เรื่องเอกพจน์) * “ฉันหวังว่าฉัน คือ ที่นั่น." (อารมณ์เสริม สถานการณ์ไม่จริง) |
'เป็น' คืออะไร?
“Were” เป็นรูปอดีตกาลของคำกริยา “to be” ส่วนใหญ่จะใช้กับประธานพหูพจน์ รวมถึงคำนามและคำสรรพนามเช่น “พวกเขา” “เรา” และ “คุณ” (ในความหมายพหูพจน์) อย่างไรก็ตาม มันยังใช้กับคำสรรพนามเอกพจน์ “คุณ” เมื่อกล่าวถึงบุคคลในลักษณะที่เป็นทางการหรือพหูพจน์ “Were” จะไม่ใช้กับประธานเอกพจน์บุรุษที่หนึ่งและบุคคลที่สาม ซึ่งใช้ “was” แทน
การใช้
- วิชาพหูพจน์: “Were” ใช้กับประธานพหูพจน์เพื่อระบุการกระทำ สถานะ หรือเงื่อนไขในอดีต เช่น “พวกเขากำลังเล่นอยู่ในสวนสาธารณะ” หรือ “เรากำลังคุยกันเรื่องโปรเจ็กต์นี้”
- บุคคลที่สองเอกพจน์ (คุณ): ในภาษาอังกฤษ “you” อาจเป็นเอกพจน์หรือพหูพจน์ก็ได้ เมื่อกล่าวถึงใครบางคนอย่างเป็นทางการหรือเมื่อพูดถึงคนหลายคน จะใช้คำว่า “were” เช่น “คุณมาประชุมสาย” หรือ “เมื่อคืนคุณไปคอนเสิร์ตหรือเปล่า”
- สถานการณ์สมมุติ: “Were” ยังใช้ในอารมณ์เสริมเพื่อแสดงสถานการณ์สมมุติหรือไม่จริง เช่น “ถ้าฉันเป็นเศรษฐี ฉันจะเดินทางไปทั่วโลก”
การเชื่อมต่อกัน
การผันคำกริยาของ “were” ในอดีตกาลมีความสอดคล้องกันกับบุคคลและตัวเลขทั้งหมด ทำให้เป็นกริยาที่ไม่ปกติ:
- เอกพจน์: ฉัน/เขา/เธอ/มันเป็น
- พหูพจน์และบุคคลที่สองเอกพจน์: คุณ/เรา/พวกเขาเป็น
'เคยเป็น' คืออะไร?
“Was” เป็นรูปอดีตกาลของคำกริยา “to be” ส่วนใหญ่จะใช้กับประธานเอกพจน์ รวมถึงคำนามและคำสรรพนามเช่น “เขา” “เธอ” “มัน” และคำนามเอกพจน์ “เป็น” ใช้เพื่อแสดงถึงการกระทำ สถานะ หรือเงื่อนไขที่เกิดขึ้นในอดีต
การใช้
- วิชาเอกพจน์: “Was” ใช้กับประธานเอกพจน์เพื่ออธิบายการกระทำ สถานะ หรือเงื่อนไขในอดีต เช่น “เขาอ่านหนังสือทั้งคืน” หรือ “เธอดีใจที่ได้เจอเพื่อน”
- บุรุษที่หนึ่งเอกพจน์ (I): เมื่อเอ่ยถึงตนเองในอดีต จะใช้ “เคย” เช่น “เมื่อวานฉันอยู่ที่ห้องสมุด” หรือ “ฉันรู้สึกเหนื่อยหลังเลิกงาน”
- บุคคลที่สามเอกพจน์ (เขา/เธอ/มัน): ในภาษาอังกฤษ “was” ใช้กับประธานเอกพจน์บุรุษที่ 3 เช่น “he” “she” และ “it” เช่น “เขามาสาย” หรือ “เธอเป็นนักดนตรีที่มีพรสวรรค์”
การเชื่อมต่อกัน
การผันคำกริยาของ “was” ในอดีตกาลจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับประธาน แต่ยังคงเหมือนเดิมสำหรับประธานเอกพจน์ทั้งหมด:
- คนแรกเอกพจน์: ฉันเป็น
- บุคคลที่สามเอกพจน์: เขา/เธอ/มันเป็น
ความแตกต่างหลักระหว่าง 'เป็น' และ 'เป็น'
- ข้อตกลงเรื่อง:
- “Was” ใช้กับประธานเอกพจน์ เช่น “เขา” “เธอ” “มัน” และ “ฉัน”
- “Were” ใช้กับประธานพหูพจน์ เช่น “พวกเขา” “เรา” และบุรุษที่สองเอกพจน์ “คุณ” ในโครงสร้างกาลอดีต
- การเชื่อมต่อกัน:
- “เป็น” ยังคงเหมือนเดิมในทุกวิชาเอกพจน์: “ฉันเป็น” “เขาเป็น” “เธอเป็น” “มันเป็น”
- “Were” มีความสอดคล้องกันระหว่างประธานพหูพจน์และบุคคลที่สองเอกพจน์ “you”: “we were” “they were” “you were”
- ฟังก์ชันกริยา:
- “Was” บ่งบอกถึงการกระทำ สถานะ หรือเงื่อนไขในอดีตของประธานเอกพจน์
- “Were” หมายถึงการกระทำในอดีตกาล สถานะ หรือเงื่อนไขของประธานพหูพจน์หรือบุคคลที่สองเอกพจน์ “คุณ”
- https://link.springer.com/article/10.3758/BF03197127
- https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0010027785900150
อัพเดตล่าสุด : 03 มีนาคม 2024
ฉันใช้ความพยายามอย่างมากในการเขียนบล็อกโพสต์นี้เพื่อมอบคุณค่าให้กับคุณ มันจะมีประโยชน์มากสำหรับฉัน หากคุณคิดจะแชร์บนโซเชียลมีเดียหรือกับเพื่อน/ครอบครัวของคุณ การแบ่งปันคือ♥️
Emma Smith สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโทสาขาภาษาอังกฤษจาก Irvine Valley College เธอเป็นนักข่าวมาตั้งแต่ปี 2002 โดยเขียนบทความเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ กีฬา และกฎหมาย อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับฉันเกี่ยวกับเธอ หน้าไบโอ.
เรียกได้ว่าเป็นคำอธิบายที่สมบูรณ์แบบเลยทีเดียว!
เราต้องสงสัยว่าใครจะโต้แย้งเป็นอย่างอื่นได้
คำอธิบายที่เป็นแบบอย่าง เราต้องสงสัยว่าใครที่ยังสับสนกับเรื่องนี้
ผู้ที่ถูกท้าทายทางสติปัญญาบางที?
แน่นอนว่าไม่มีใครอดสงสัยได้
สำหรับผู้ที่มีความเฉียบแหลมทางจิตที่จะเข้าใจสิ่งนี้ควรให้ความกระจ่าง
อย่างน้อยก็หวังว่าจะมีผู้อ่านที่ฉลาด
อาจมีคนอยากบอกว่าเด็กอายุห้าขวบพบว่าเรื่องนี้เข้าใจได้
นั่นจะไม่เป็นการพูดเกินจริง
ข้อความที่ชัดเจนนี้สามารถช่วยเราประหยัดเวลาและความเสียใจในการสื่อสารได้
คงจะขจัดความสับสนไปได้มากอย่างแน่นอน
การตรัสรู้ที่กระจ่างแจ้งและชาญฉลาด ควรปรับปรุงการใช้คำเหล่านี้อย่างผิดพลาด
แท้จริงมันจะสั่งสอนคนจำนวนมาก
อย่างไรก็ตาม เราหวังว่าผู้ฟังที่ต้องการจะเข้าใจการชี้แจงนี้
คำอธิบายนี้ควรจะยุติความคลุมเครือที่น่าสับสนของ 'were' และ 'was' มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่จะไม่เข้าใจการใช้งานที่เหมาะสมหลังจากอ่านข้อความนี้
ใครๆ ก็ถือว่ามันเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่เหนือความสับสน
อาจสรุปได้ว่าไม่ใช่เรื่องซับซ้อน เว้นแต่คุณจะเป็นคนปัญญาอ่อน
บุคคลผู้มีปัญญาย่อมปรากฏเช่นนั้น
ไม่ใช่ว่าเราควรคาดหวังอะไรที่แตกต่างออกไป
บางทีหากผู้คนใช้เวลาเพื่อให้ความรู้แก่ตนเองอย่างเหมาะสม เราคงไม่อยู่ในสถานการณ์นี้ตั้งแต่แรก
อาจเป็นประโยชน์ต่อสังคมส่วนรวมได้
บางทีถ้าผู้คนมีการศึกษาที่ดีขึ้น...
อรรถกถาที่ชัดเจน. ควรให้ความเข้าใจอย่างลึกซึ้งแก่ผู้ไม่รู้
เราไม่สามารถร่าเริงเกินไปเกี่ยวกับโอกาสนั้นได้
หวังว่าผู้ไม่มีการศึกษาจะรับฟังวาทกรรมนี้