De meest basale regel van de wereld is Survival of the fittest. Alle soorten passen zich op verschillende manieren aan om te overleven in deze wereld. Er is waargenomen dat veel dieren mimiek beoefenen om aan hun roofdieren te ontsnappen.
Batesiaanse en Mulleriaanse mimiek zijn twee soorten overlevingsmethoden die in de natuur worden waargenomen.
Key Takeaways
- Batesiaanse mimiek is een vorm van mimiek waarbij een onschadelijke soort het uiterlijk van een gevaarlijke of giftige soort nabootst.
- Mulleriaanse mimiek is een soort mimiek waarbij twee of meer gevaarlijke of giftige soorten evolueren om dezelfde waarschuwingssignalen te delen.
- Terwijl Batesian Mimicry de nabootsende soort ten goede komt, komt Mullerian Mimicry ten goede aan alle betrokken soorten, aangezien roofdieren leren ze allemaal te vermijden.
Batesiaanse versus Mulleriaanse mimiek
Het verschil tussen de twee soorten mimiek is dat Batesian een onschadelijke soort is die het uiterlijk of de kenmerken van een schadelijke soort overneemt om beschermd te blijven. Mülleriaanse mimiek daarentegen is wanneer vergelijkbare soorten vergelijkbare kenmerken vertonen om hun roofdieren te vermijden.
Wanneer een onschadelijke soort zichzelf ontwikkelt om kenmerken van een andere schadelijke soort te laten zien om zijn roofdier te verwarren en zo beschermd te blijven.
De onbeschermde prooisoorten: ook wel mimiek genoemd, krijgen bescherming tegen roofdieren door hun waarschuwingsoproepen, uiterlijk, huidpatronen en meer na te bootsen. Dit is een heel klassiek voorbeeld van evolutie door natuurlijke selectie.
Evenzo, wanneer twee of meer goed verdedigde soorten gemeenschappelijke roofdieren delen, bootsen ze elkaars eerlijke waarschuwingsoproepen na voor wederzijds voordeel. Het wordt Mülleriaanse mimiek genoemd.
Deze soorten zijn vies smakend en oneetbaar. Waarschuwingssignalen zijn bedoeld voor de roofdieren om ze op te merken en gewaarschuwd te worden dat het oneetbare en niet-verwante soorten zijn. Het hebben van vergelijkbare signalen voorkomt dat roofdieren ook op hen jagen. Bijvoorbeeld vergelijkbare kleurpatronen.
Vergelijkingstabel
| Parameters van vergelijking: | Batesiaans | Mülleriaanse |
|---|---|---|
| Definitie | Het is wanneer een schadelijke of gevaarlijke soort wordt nagebootst door zijn prooisoort en dus wordt gespaard door het model. | Dit is wanneer twee of meer goed beschermde soorten vergelijkbare maniertjes vertonen als een gedeeld beschermend hulpmiddel. |
| Soort nabootserdier | Ongevaarlijke dieren laten het zien. | Gevaarlijke dieren laten het zien. |
| Soort relatie | Het is een soort parasitaire relatie. | Het is een soort mutualistische relatie. |
| weldoener | De mimiek is in dit geval de weldoener. | De mimiek en het model zijn in dit geval beide de weldoeners. |
| Overvloed aan soorten | Het model zou overvloedig aanwezig moeten zijn in het gebied. | Het model en de nabootsing zouden in overvloed in het gebied moeten zijn. |
Wat is Batesiaanse mimiek?
Batesiaanse mimiek is wanneer een onschuldige prooi zijn roofdier nabootst om beschermd te blijven. Het is genoemd naar de Engelse natuuronderzoeker Henry Walter Bates. De prooi of de nabootser bootst zijn roofdier of het model na.
Het model dat de nabootser als een van zijn nabootsers beschouwt, laat hem met rust, en zo voorkomt de nabootsing dat er op wordt gejaagd.
Dit is een geval van defensieve mimiek. De mimiek omvat, maar is niet beperkt tot, het visuele hulpmiddel. Het omvat auditieve signalen en polymorfisme.
Soms kan een prooi (nabootsing) kenmerken aannemen van aposematische dieren (model) om ze er met opzet onsmakelijk uit te laten zien.
Deze vorm van mimiek vermijdt elke confrontatie tussen de mimiek en het model.
Bijvoorbeeld, sommige tijger motten zijn aposematisch door geluid en worden nagebootst door pyralid-motten; ook al zijn ze niet smerig, ze maken vergelijkbare geluiden.
Het succes van deze methode hangt grotendeels af van hoe gevaarlijk het model is en van de overvloed in het gebied als gevolg van frequentieafhankelijke selectie.
De vorm van Batesiaanse mimiek waarbij de mimiek het model niet precies kopieert, wordt onvolmaakte Batesiaanse mimiek genoemd.
Een vliegensoort die bekend staat als Spilomyia longicornis bootst wespen na. De vlieg heeft geen antennes zoals de wespen, dus zetten ze hun voorpoten over hun hoofd zodat ze eruitzien als de antennes van de wesp.
Wat is Mülleriaanse mimiek?
Mulleriaanse mimiek is wanneer twee niet-verwante soorten vergelijkbare kenmerken aannemen voor bescherming tegen roofdieren. Dit concept werd voor het eerst voorgesteld door de Duitse zoöloog Fritz Muller.
Dit fenomeen werd aanvankelijk met algemene scepsis ontvangen. Alle roofdieren bemonsteren eerst hun prooi voordat ze de les leren dat ze oneetbaar zijn.
Ze stoppen met jagen op dieren die op de eerste lijken. Andere niet-verwante soorten evolueren naar een vergelijkbare kleur of patroon als de roofdieren hebben geleerd om ze te vermijden.
Er is echter een nadeel aan deze methode, aangezien er verlies is wanneer het roofdier het eerste contact maakt en de les leert.
Er zal altijd één leven verloren gaan om de andere soort een lesje te leren. Maar andere soorten die ze kopiëren hoeven dat offer niet te brengen en zijn dus goed beschermd.
Een van de meest voorkomende voorbeelden van deze mimiek is te zien bij vlinders.
Verschillende vlinders nemen vergelijkbare vleugels en kleurpatronen aan, zodat de roofdieren geen onderscheid kunnen maken tussen de eetbare en niet-eetbare soorten en ze dus vermijden.
Het is niet nodig voor mimiek naar virtueel. Vele malen, slangen gebruik vergelijkbare auditieve signalen om te voorkomen dat ze door roofdieren worden herkend.
Belangrijkste verschillen tussen Batesiaanse en Mulleriaanse mimiek
Het belangrijkste verschil tussen de twee typen is dat Batesian een onschadelijke soort is die zijn roofdier nabootst. Mulleriaanse mimiek daarentegen is twee vergelijkbare soorten die vergelijkbare kenmerken vertonen om het verlies te delen dat is opgelopen tijdens het eerste contact. Andere verschillen zijn:
- Batesian is een parasitaire relatie, en alleen de nabootsing heeft voordelen, terwijl Mullerian een mutualistische relatie is, en zowel de nabootsing als het model hebben voordeel.
- Batesian vereist dat het model in overvloed bestaat, terwijl in Mullerian het model en de nabootsing in gelijke overvloed kunnen bestaan.
- Minder gevaarlijke dieren vertonen Batesian. Aan de andere kant wordt Mulleriaanse mimiek tentoongesteld door goed beschermde soorten.
- Het succes van Batesiaanse mimiek hangt af van het feit of de nabootsing nauwkeurig kan zijn, wat niet precies het geval is voor Mülleriaanse mimiek.
- Hoewel de twee concepten vergelijkbaar klinken, werd Batesian voorgesteld door Henry Bates en Mullerian werd voorgesteld door Fritz Muller.
- https://academic.oup.com/biolinnean/article-abstract/13/1/1/2682689
- https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.0014-3820.2004.tb01708.x
Laatst bijgewerkt: 11 juni 2023
Ik heb zoveel moeite gestoken in het schrijven van deze blogpost om jou van waarde te kunnen zijn. Het zal erg nuttig voor mij zijn, als je overweegt het te delen op sociale media of met je vrienden/familie. DELEN IS ️
Piyush Yadav heeft de afgelopen 25 jaar als natuurkundige in de lokale gemeenschap gewerkt. Hij is een natuurkundige die gepassioneerd is om wetenschap toegankelijker te maken voor onze lezers. Hij heeft een BSc in natuurwetenschappen en een postdoctoraal diploma in milieuwetenschappen. Je kunt meer over hem lezen op zijn bio pagina.
Het concept van Batesiaanse en Mulleriaanse nabootsing stemt tot nadenken. Het is een interessante kijk op de overlevingsstrategieën van de natuurlijke wereld.
Het is inderdaad verbazingwekkend hoe deze methoden in de loop van de tijd zijn geëvolueerd om verschillende soorten te beschermen.
Absoluut, de natuur zit vol fascinerende mechanismen om te overleven.
Hoewel het interessant is om meer te weten te komen over deze nabootsingsmethoden, is het jammer dat er levens verloren gaan bij het proces waarin roofdieren leren bepaalde soorten te vermijden.
Dat is een geldig punt. De natuur kan meedogenloos zijn, zelfs in haar overlevingsstrategieën.
De manier waarop onschadelijke soorten gevaarlijke soorten kunnen nabootsen voor hun eigen bescherming is werkelijk opmerkelijk. Het is een voorbeeld van het ongelooflijke werk van de evolutie.
Absoluut, het aanpassingsvermogen van deze soorten is iets om te bewonderen.
Het is intrigerend om meer te weten te komen over de Batesiaanse en Mulleriaanse nabootsing en hoe deze zich hebben ontwikkeld als beschermingsmethoden voor verschillende soorten.
Toegegeven, de complexiteit van deze mimicry-methoden is werkelijk boeiend.
Absoluut, het is een fascinerende blik in de wereld van natuurlijke overlevingsstrategieën.
Het is interessant om het verschil op te merken in de relatie tussen de nabootsing en het model in de Batesiaanse en Mulleriaanse nabootsing. Deze overlevingsmethoden zijn werkelijk uniek.
Zeker, de mutualistische relatie in de Mülleriaanse nabootsing is een bijzonder fascinerend aspect.
Een fascinerende kijk op hoe de natuur deze beschermingsmethoden heeft ontwikkeld. Het is verbazingwekkend om te zien op welke verschillende manieren soorten zijn geëvolueerd om te overleven.
Ik ben het er volledig mee eens dat de natuur nooit ophoudt te verbazen met haar overlevingsstrategieën.
Batesiaanse en Mulleriaanse nabootsing zijn twee fascinerende overlevingsmethoden. Het is indrukwekkend om te zien hoe soorten zich aanpassen aan hun omgeving.
Akkoord, het toont de ongelooflijke complexiteit en diversiteit van de natuur.
Het concept van Batesiaanse nabootsing, genoemd naar Henry Walter Bates, is een bewijs van de ongelooflijke manieren waarop soorten zich hebben aangepast om te overleven.
Absoluut, het is een bewijs van de vindingrijkheid van natuurlijke selectie in het dierenrijk.
Hoewel de methoden van Batesiaanse en Mulleriaanse nabootsing indrukwekkend zijn, is het jammer dat er een nadeel is aan de Mulleriaanse methode vanwege het aanvankelijke contact met roofdieren.
Er is inderdaad altijd een evenwicht tussen voor- en nadelen in deze natuurlijke mechanismen.
Dat is een interessant punt: de overlevingsstrategieën van de natuur zijn complex en niet zonder nadelen.
De vergelijking tussen Batesiaanse en Mulleriaanse nabootsing is behoorlijk verhelderend. De vindingrijkheid van de natuur komt werkelijk tot uiting in deze mechanismen.
Absoluut, de complexiteit van deze overlevingsmethoden is opmerkelijk.