Communisme versus socialisme: verschil en vergelijking

Het communisme pleit voor een klassenloze, staatloze samenleving met collectief bezit van productiemiddelen. Tegelijkertijd zorgt het socialisme voor individueel eigendom en een staat om de economie te beheren voor groter maatschappelijk voordeel.

Key Takeaways

1. Communisme is een politiek en economisch systeem waarin de productie- en distributiemiddelen eigendom zijn van en gecontroleerd worden door de gemeenschap.
2. Socialisme is een politiek en economisch systeem waarin de productie- en distributiemiddelen collectief eigendom zijn van en gecontroleerd worden door de staat of het volk.
3. Het communisme wordt gekenmerkt door de afwezigheid van privébezit en de gelijke verdeling van middelen, terwijl het socialisme tot op zekere hoogte persoonlijk bezit en marktmechanismen toelaat.

Communisme versus socialisme

Communisme is een politiek en economisch systeem waarin de productiemiddelen. Socialisme is een politiek en economisch systeem waarin de productiemiddelen eigendom zijn van en gecontroleerd worden door de gemeenschap. In het communisme heeft de staat totale controle over de economie en de samenleving, in tegenstelling tot het socialisme.

In een communistische staat maakt het niet uit hoe hard je werkt; u krijgt hetzelfde deel dat u krijgt, waardoor u niet harder en beter kunt werken. Maar in het socialisme kunnen burgers hun persoonlijke eigendommen bezitten, maar de belangrijkste manier om rijkdom te genereren zal onder een gekozen regering zijn.

In het socialisme kunnen burgers hun rol spelen in de overheid, en de overheid is niet betrokken bij elk aspect van het veld. Burgers krijgen benodigdheden op basis van hun bijdrage en bekwaamheid in de samenleving.

In een socialistische staat maakt het wel uit hoe hard je werkt want zonder hard werken bereik je hier niets aan en het motiveert mensen om uit te blinken in hun vakgebied.

Vergelijkingstabel

Kenmerk	communisme	Socialisme
Economisch systeem	Centraal geplande staatseconomie zonder privé-eigendom.	Gemengde economie met verschillende mate van staatseigendom en particulier eigendom.
Wijze van productie	Gecontroleerd door de overheid of staat.	Kan eigendom zijn van de overheid, coöperaties of individuen.
Verdeling van rijkdom	Streeft naar een egalitaire samenleving zonder klassenverdeling of economische ongelijkheid.	Streeft naar een rechtvaardiger verdeling van de rijkdom dan het kapitalisme, maar kan nog steeds een zekere mate van ongelijkheid kennen.
Sociale welvaart	Biedt universele sociale diensten zoals gezondheidszorg, onderwijs en huisvesting.	Kan bepaalde sociale diensten verlenen, maar kan voor het leveren van sommige diensten ook afhankelijk zijn van particuliere markten.
Politiek systeem	Typisch een eenpartijstaat met beperkte individuele vrijheden.	Dit kan een eenpartijstaat, een meerpartijenstaat of een democratie met een socialistisch beleid zijn.
Incentives	Gericht op collectieve doelen en sociaal welzijn in plaats van individuele winst.	Kan enkele prikkels bieden voor individuele prestaties, maar legt ook de nadruk op collectieve doelen en sociaal welzijn.
Historische voorbeelden	Sovjet-Unie, China, Cuba, Noord-Korea.	Zweden, Noorwegen, Denemarken, Finland, Canada.

Wat is communisme?

Communisme is een complex en veelzijdig concept met verschillende interpretaties en implementaties in tijd en plaats. Hier is een beknopt overzicht van de belangrijkste kenmerken:

Economisch systeem:

• Gecentraliseerde planning: De overheid controleert en stuurt de economie, inclusief productie, distributie en prijsstelling.
• Geen privé-eigendom: Productiemiddelen (fabrieken, land, hulpbronnen) zijn eigendom van en worden beheerd door de staat, waardoor particulier eigendom en winstmotief worden geëlimineerd.
• Egalitaire verdeling: Streeft naar een samenleving zonder klassenverdeling of economische ongelijkheid, waar rijkdom wordt verdeeld naar behoefte.

Sociaal en politiek systeem:

• Staatscontrole: Een sterke centrale overheid met beperkte individuele vrijheden, waarbij het collectieve welzijn voorrang krijgt boven de individuele vrijheden.
• Sociale welvaart: Biedt universele toegang tot essentiële diensten zoals gezondheidszorg, onderwijs en huisvesting.
• Eenpartijstaat: Historisch gezien werden communistische staten geregeerd door eenpartijregeringen met beperkte politieke participatie.

Motivatie en prikkels:

• Collectieve doelen: Geeft prioriteit aan collectief welzijn en sociale vooruitgang boven individuele prestaties en materieel gewin.
• Maatschappelijke verantwoordelijkheid: Van individuen wordt verwacht dat zij een bijdrage leveren aan de samenleving op basis van hun capaciteiten en voordelen ontvangen in overeenstemming met hun behoeften.
• Altruïstische waarden: Benadrukt samenwerking, solidariteit en gelijkheid boven concurrentie en eigenbelang.

Historische voorbeelden:

• Sovjet-Unie (1922-1991)
• Volksrepubliek China (1949-heden)
• Cuba (1959-heden)
• Noord-Korea (1948-heden)

Kritiek:

• Een gebrek aan individuele vrijheden en economische prikkels kan innovatie en economische groei belemmeren.
• Centrale planning kan inefficiënt zijn en gevoelig voor corruptie.
• Historische implementaties van het communisme zijn in verband gebracht met autoritair bewind en schendingen van de mensenrechten.

Het is belangrijk op te merken dat het communisme geen monolithische entiteit is. Er zijn door de geschiedenis heen verschillende interpretaties en implementaties geweest, en sommige vormen van het communisme hebben gepleit voor meer democratische en gedecentraliseerde benaderingen. Bovendien mogen de mislukkingen van sommige communistische staten niet worden gezien als definitief bewijs van de inherente tekortkomingen van de ideologie zelf.

Wat is socialisme?

Socialisme is een brede politieke en economische filosofie die verschillende systemen omvat die pleiten voor een rechtvaardiger verdeling van rijkdom en sociale rechtvaardigheid. Hier is een overzicht van de belangrijkste kenmerken:

Economisch systeem:

• Gemixte economie: Combineert elementen van zowel kapitalisme als staatsinterventie. De mate van overheidsbemoeienis varieert afhankelijk van de specifieke ideologie.
• Sociaal eigendom van productiemiddelen: Productiemiddelen kunnen eigendom zijn van de staat, coöperaties, publiek-private partnerschappen of individuen. Particulier bezit is toegestaan, maar wordt gereguleerd om buitensporige concentratie van rijkdom te voorkomen en eerlijke concurrentie te garanderen.
• Marktmechanismen: Markten spelen een rol bij de toewijzing van goederen en diensten, maar worden gereguleerd om sociale rechtvaardigheid te waarborgen en uitbuiting te voorkomen.
• Progressieve belastingheffing: Er worden hogere belastingen opgelegd aan de rijken om inkomsten te genereren voor sociale programma's en infrastructuurontwikkeling.

Sociaal en politiek systeem:

• Sociale welvaart: Biedt universele toegang tot basisbehoeften zoals gezondheidszorg, onderwijs en huisvesting.
• Democratisering van de economie: Werknemers hebben meer controle over hun werkplek en nemen deel aan de besluitvorming.
• Sociale gelijkheid: Streeft naar meer gelijkheid in termen van inkomen, welvaart en sociale kansen.
• Politiek pluralisme: Een hele reeks politieke partijen en ideologieën mogen deelnemen aan het democratische proces.

Motivatie en prikkels:

• Sociale gerechtigheid: Het doel is om een ​​eerlijkere en rechtvaardigere samenleving te creëren waarin iedereen gelijke kansen heeft om te gedijen.
• Sociale solidariteit: Moedigt samenwerking en wederzijdse steun tussen individuen en groepen aan.
• Democratische waarden: Handhaaft de principes van democratie, participatie en individuele rechten.

Historische voorbeelden:

• Zweden
• Noorwegen
• Denemarken
• Finland
• Canada
• Israël
• Kibboets beweging

Kritiek:

• Kan leiden tot economische stagnatie als gevolg van overregulering en verstikking van innovatie.
• Het in evenwicht brengen van sociale welvaart en economische efficiëntie kan een uitdaging zijn.
• Verschillende interpretaties van het socialisme kunnen tot verschillende uitkomsten en implementatieproblemen leiden.

Belangrijkste verschillen tussen communisme en socialisme

1. Eigendom en controle:
   • communisme: In het communisme zijn alle eigendommen en productiemiddelen collectief eigendom van de gemeenschap of de staat. Er is geen sprake van particulier eigendom en de middelen worden verdeeld op basis van de behoefte.
   • Socialisme: In het socialisme is er een mix van publiek en privaat eigendom. Hoewel bepaalde belangrijke industrieën en hulpbronnen in handen van de overheid zijn of onder controle staan, kan er nog steeds particulier eigendom van eigendommen en bedrijven bestaan, maar dan met regelgeving en overheidsingrijpen om een ​​eerlijke verdeling te garanderen.
2. Economische gelijkheid:
   • communisme: Het communisme streeft naar volledige economische gelijkheid, waarbij iedereen dezelfde toegang heeft tot hulpbronnen en rijkdom wordt verdeeld op basis van de behoefte. Er is geen onderscheid tussen sociale klassen.
   • Socialisme: Het socialisme probeert de economische ongelijkheid te verminderen door middel van progressieve belastingen en beleid voor de herverdeling van rijkdom. Hoewel niet alle welvaart gelijk is, ligt de nadruk op het bieden van sociale vangnetten en het aanpakken van armoede.
3. Rol van de staat:
   • communisme: In het communisme speelt de staat een belangrijke rol bij het plannen en controleren van de economie, met centrale planning en strikte overheidscontrole over alle aspecten van de samenleving.
   • Socialisme: Het socialisme zorgt voor grotere economische vrijheid en particulier ondernemerschap in vergelijking met het communisme. De rol van de staat is het reguleren en beheren van bepaalde sectoren en het waarborgen van de sociale welvaart.
4. Overgang naar het communisme:
   • communisme: Het communisme wordt gezien als een laatste fase waarin de staat is weggekwijnd en echte gelijkheid en communisme zijn bereikt. Dit wordt voorgesteld als een klassenloze samenleving.
   • Socialisme: Het socialisme wordt beschouwd als een overgangsfase naar het communisme. Het wordt gezien als een manier om onmiddellijke economische en sociale ongelijkheden aan te pakken op weg naar een klassenloze samenleving.
5. Prikkels en motivatie:
   • communisme: Het communisme vertrouwt op de motivatie van individuen om voor het collectieve belang te werken in plaats van voor persoonlijk gewin. In theorie wordt van individuen verwacht dat zij een bijdrage leveren op basis van hun capaciteiten.
   • Socialisme: Het socialisme behoudt enkele elementen van individuele motivatie en persoonlijk gewin binnen een gereguleerd kader. Er zijn weliswaar prikkels om te werken en te innoveren, maar er zijn grenzen aan de accumulatie van rijkdom.
6. Politiek systeem:
   • communisme: Het communisme leidt tot een eenpartijstelsel of een autoritair bewind, waarbij de staat aanzienlijke controle heeft over alle aspecten van het leven.
   • Socialisme: Het socialisme kan binnen verschillende politieke systemen worden geïmplementeerd, inclusief meerpartijendemocratieën, en vereist niet noodzakelijkerwijs een autoritair bestuur.
7. Voorbeelden:
   • communisme: Historische voorbeelden zijn onder meer de Sovjet-Unie onder Lenin en Stalin en het maoïstische China. Hedendaagse voorbeelden zijn beperkt, waarbij sommige landen beweren communistisch te zijn, maar afwijken van communistische idealen.
   • Socialisme: Voorbeelden van socialistische landen zijn Zweden, Noorwegen en Denemarken, die een gemengde markteconomie en robuuste socialezekerheidsstelsels hebben.

Referenties

1. https://www.econlib.org/library/Enc/Communism.html
2. https://plato.stanford.edu/entries/socialism/

Laatst bijgewerkt: 11 december 2023