In Situ vs Ex Situ Conservation: verschil en vergelijking

Instandhouding in situ omvat de bescherming en het behoud van soorten in hun natuurlijke habitat, waarbij het behoud van ecosystemen en hun ecologische processen wordt gewaarborgd. Omgekeerd omvat behoud ex situ het beschermen van soorten buiten hun natuurlijke habitat, door middel van maatregelen zoals fokprogramma's in gevangenschap of zaadbanken, met als doel risico's zoals vernietiging van habitats of het uitsterven van soorten te beperken.

Key Takeaways

1. In-situ-behoud omvat het beschermen van bedreigde diersoorten in hun natuurlijke habitat, terwijl ex-situ-behoud het verwijderen van individuen uit hun leefgebieden inhoudt voor bescherming in gevangenschap.
2. Instandhouding ter plaatse draagt ​​bij aan het behoud van het ecologische evenwicht van natuurlijke ecosystemen. Het is kosteneffectiever, terwijl behoud ex-situ nuttig is voor soorten die niet in het wild kunnen overleven.
3. In-situ-behoud is afhankelijk van de medewerking van lokale gemeenschappen, terwijl ex-situ-behoud aanzienlijke financiële en technische middelen vereist.

In Situ vs. Ex Situ Behoud

In Situ verwijst conservatie naar het beschermen of verzorgen van soorten die in hun natuurlijke habitat leven. Instandhouding ex situ beschermt soorten die buiten hun natuurlijke habitat en omgeving leven. Deze vorm van instandhouding is goed voor soorten die uitsterven.

Vergelijkingstabel

Kenmerk	In Situ-behoud	Behoud ex situ
Definitie	Het beschermen van bedreigde diersoorten in hun natuurlijke habitat	Bescherming van bedreigde diersoorten buiten hun natuurlijke habitat
Locatie	Binnen ecosystemen waar de soort van nature voorkomt	In gecontroleerde kunstmatige omgevingen (dierentuinen, botanische tuinen, zaadbanken, enz.)
voordelen	* Onderhoudt natuurlijke ecosystemen en evolutionaire processen*	* Biedt hogere beschermingsniveaus tegen onmiddellijke bedreigingen* * Faciliteert onderzoeks- en fokprogramma’s*
Nadelen	* Kwetsbaar voor vernietiging van leefgebieden en externe bedreigingen*	*Kan duur zijn in onderhoud* * Repliceert mogelijk niet de complexiteit van natuurlijke habitats*
Voorbeelden	* Nationale parken en natuurreservaten*	* Dierentuinen, aquaria en botanische tuinen* * Zaadbanken en genenbanken *
Best geschikt voor	Soorten met grote habitatvereisten of die zwaar getroffen zijn door menselijke activiteiten	Soorten die onmiddellijk met uitsterven worden bedreigd of gespecialiseerde zorg nodig hebben

Wat is behoud in situ?

In situ behoud verwijst naar het behoud van ecosystemen, natuurlijke habitats en soorten in hun oorspronkelijke omgeving. Deze aanpak heeft tot doel de biodiversiteit te behouden waar deze van nature voorkomt, en de complexe interacties tussen organismen en hun omgeving te beschermen. Strategieën voor instandhouding in situ geven prioriteit aan het behoud van hele ecosystemen of landschappen, waarbij de onderlinge verbondenheid van soorten en het milieu wordt erkend.

Doelstellingen van in situ behoud

1. Behoud van genetische diversiteitDoor soorten in hun natuurlijke habitat te behouden, helpt instandhouding in situ de genetische diversiteit te beschermen die essentieel is voor aanpassing en evolutionaire processen.
2. Bescherming van ecosysteemfuncties: In situ behoud handhaaft intacte ecosystemen en waarborgt de voortzetting van vitale ecologische processen zoals nutriëntenkringloop, bestuiving en waterregulatie.
3. Bevordering van soortinteractiesDoor soorten op natuurlijke wijze te laten interageren binnen hun ecosystemen, ondersteunt in situ behoud symbiotische relaties, roofdier-prooidynamiek en andere ecologische interacties die cruciaal zijn voor de stabiliteit van ecosystemen.
4. Behoud van culturele en sociaal-economische waarden: Veel inheemse gemeenschappen en lokale culturen zijn voor hun levensonderhoud, culturele praktijken en traditionele kennis afhankelijk van intacte ecosystemen. In situ behoud respecteert en ondersteunt deze culturele verbindingen met het land.

Strategieën voor in situ behoud

1. Beschermde gebiedenHet instellen van beschermde gebieden zoals nationale parken, natuurreservaten en mariene reservaten is een sleutelstrategie voor instandhouding in situ. Deze gebieden zijn wettelijk aangewezen voor het behoud van de biodiversiteit en beperken menselijke activiteiten die natuurlijke ecosystemen kunnen schaden.
2. HabitatherstelHet herstel van aangetaste habitats in hun oorspronkelijke omstandigheden is een andere belangrijke instandhoudingsstrategie ter plaatse. Dit kan het verwijderen van invasieve soorten inhouden, het herbeplanten van inheemse vegetatie of het herintroduceren van soorten die plaatselijk zijn uitgeroeid.
3. Op de gemeenschap gebaseerde instandhouding: Het betrekken van lokale gemeenschappen bij inspanningen voor natuurbehoud kan de effectiviteit en duurzaamheid van initiatieven voor natuurbehoud in situ vergroten. Op de gemeenschap gebaseerde benaderingen stellen lokale belanghebbenden in staat deel te nemen aan besluitvormingsprocessen en traditionele ecologische kennis bij te dragen.
4. Duurzaam Landbeheer: Het aanmoedigen van duurzame landbeheerpraktijken, zoals agroforestry, biologische landbouw en duurzame bosbouw, kan helpen de biodiversiteit te behouden en tegelijkertijd het levensonderhoud van de mens te ondersteunen.
5. Behoud van de gang: Het creëren van corridors voor wilde dieren of ecologische corridors verbindt gefragmenteerde habitats, waardoor soorten vrijer kunnen migreren en verspreiden. Deze strategie helpt genetische isolatie te voorkomen en verbetert de veerkracht van ecosystemen tegen veranderingen in het milieu.

Wat is Ex Situ Conservering?

Instandhouding ex situ omvat het behoud van genetische hulpbronnen, soorten of hele ecosystemen buiten hun natuurlijke habitat. Deze aanpak wordt toegepast wanneer instandhoudingsmaatregelen ter plaatse onvoldoende zijn om het voortbestaan ​​van bedreigde soorten te garanderen of wanneer soorten intensieve beheer- of fokprogramma's nodig hebben om uitsterven te voorkomen.

Doelstellingen van behoud ex situ

1. Behoud van genetische diversiteit: Ex situ behoud heeft tot doel de genetische diversiteit van soorten te behouden door individuen in gecontroleerde omgevingen te behouden. Deze genetische diversiteit is essentieel voor het voortbestaan ​​van soorten op de lange termijn en voor de aanpassing aan veranderende omgevingsomstandigheden.
2. Herstel en herintroductie van soorten: Behoud ex situ biedt een vangnet voor bedreigde diersoorten door het mogelijk maken van fokken in gevangenschap, herstel van habitats en herintroductieprogramma's. Deze inspanningen helpen de wilde populaties te versterken en het functioneren van ecosystemen te herstellen.
3. Onderzoek en onderwijs: Instandhoudingsfaciliteiten die zich bezighouden met behoud ex situ dienen als onderzoekscentra, waar wetenschappers de biologie, het gedrag en de genetica van soorten bestuderen. Bovendien spelen deze faciliteiten een cruciale rol bij het voorlichten van het publiek over het behoud van biodiversiteit en het belang van het behoud van bedreigde diersoorten.
4. Verzekering tegen catastrofale gebeurtenissenDoor populaties van bedreigde diersoorten buiten hun natuurlijke habitat te houden, vermindert het behoud ex situ het risico van uitsterven als gevolg van catastrofale gebeurtenissen zoals natuurrampen, uitbraken van ziekten of vernietiging van habitats.

Strategieën voor behoud ex situ

1. Botanische Tuinen en Arboreta: Botanische tuinen en arboreta onderhouden levende plantencollecties voor natuurbeschermings-, onderzoeks- en onderwijsdoeleinden. Deze instellingen richten zich op zeldzame en bedreigde plantensoorten en bieden een veilige haven voor bedreigde flora.
2. Dierentuinen en aquaria: Zoölogische parken en aquaria spelen een cruciale rol bij het behoud ex situ door het huisvesten en fokken van bedreigde diersoorten. Veel dierentuinen nemen deel aan soortenoverlevingsplannen (SSP's) en fokprogramma's voor dieren die erop gericht zijn dieren opnieuw in hun natuurlijke habitat te introduceren.
3. Zaadbanken en genenbanken: Zaadbanken en genenbanken slaan zaden, weefsels of genetisch materiaal op van een breed scala aan plantensoorten. Deze opslagplaatsen dienen als back-up in geval van catastrofale gebeurtenissen of voor toekomstig gebruik in plantenveredelingsprogramma's.
4. Fokprogramma's in gevangenschap: Fokprogramma's in gevangenschap omvatten het fokken van bedreigde dieren in gecontroleerde omgevingen om de populatieaantallen en de genetische diversiteit te vergroten. Deze programma's werken samen met dierentuinen, natuurreservaten en onderzoeksinstellingen om dieren opnieuw in het wild te introduceren.
5. Cryo-conservering: Cryopreservatie, of het invriezen van biologisch materiaal bij extreem lage temperaturen, wordt gebruikt om genetisch materiaal zoals sperma, eieren of embryo's te conserveren. Deze techniek is waardevol voor het behoud van de genetische diversiteit en het vergemakkelijken van geassisteerde voortplantingstechnieken bij bedreigde diersoorten.

Belangrijkste verschillen tussen in-situ en ex situ Behoud

• Locatie:
  • In situ behoud vindt plaats binnen de natuurlijke habitats van soorten.
  • Instandhouding ex situ vindt plaats buiten de natuurlijke habitats, in gecontroleerde omgevingen.
• Nadering:
  • In situ behoud richt zich op het behoud van volledige ecosystemen, habitats en soorten in hun natuurlijke omgeving.
  • Instandhouding ex situ omvat het behoud van genetische hulpbronnen, soorten of ecosystemen buiten hun natuurlijke habitat.
• Domein:
  • In situ behoud pakt de diepere oorzaken van het verlies aan biodiversiteit aan door natuurlijke habitats en ecosysteemprocessen te beschermen.
  • Behoud ex situ biedt een vangnet voor bedreigde soorten en genetische diversiteit, door middel van fokken in gevangenschap, zaadbanken of botanische tuinen.
• Impact:
  • In situ behoud heeft tot doel de ecosysteemfuncties in stand te houden, interacties tussen soorten te ondersteunen en de biodiversiteit te behouden waar deze van nature voorkomt.
  • Instandhouding ex situ helpt het risico op uitsterven van bedreigde diersoorten te verkleinen, vergemakkelijkt onderzoek en onderwijs en levert genetische hulpbronnen voor toekomstige inspanningen op het gebied van natuurbehoud.
• Voorbeelden:
  • Strategieën voor instandhouding in situ omvatten beschermde gebieden, herstel van habitats, behoud op gemeenschapsbasis en duurzaam landbeheer.
  • Instandhoudingsmethoden ex situ omvatten dierentuinen, botanische tuinen, zaadbanken, genenbanken en fokprogramma's in gevangenschap.
• Langetermijndoelen:
  • Instandhouding in situ heeft tot doel de levensvatbaarheid en veerkracht op lange termijn van natuurlijke ecosystemen en de soorten die zij ondersteunen te garanderen.
  • Het behoud ex situ heeft tot doel uitsterven te voorkomen, populaties van bedreigde diersoorten te herstellen en de genetische diversiteit voor toekomstige generaties te behouden.

Referenties

1. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0016718513002200
2. https://www.nature.com/articles/s41477-017-0019-3/

Laatst bijgewerkt: 02 maart 2024