Een peptidehormoon dat wordt afgescheiden door de bijschildklier en dat helpt bij de concentratie van serumcalcium, dat de nieren, botten, darmen enz. Aantast, wordt parathyroïdhormoon (PTH) genoemd.
PTH helpt ook bij botremodellering, waar de cyclus doorgaat. Botweefsel wordt herbouwd en opnieuw geabsorbeerd.
PTH is de belangrijkste klier die wordt uitgescheiden door de bijschildklier.
Er zijn twee soorten PTH-receptoren, namelijk parathyroïdhormoon één receptor en parathyroïdhormoon twee receptoren.
Bijschildklieradenoom en bijschildklierhyperplasie zijn de twee soorten ziekten die worden veroorzaakt door overmatig uitscheiding van PTH.
Key Takeaways
- Bijschildklieradenoom is het gevolg van een goedaardige tumor in een van de bijschildklieren, terwijl bijschildklierhyperplasie de vergroting van alle vier de bijschildklieren omvat.
- Chirurgische verwijdering van de aangetaste klier geneest bijschildklieradenoom, terwijl bijschildklierhyperplasie de verwijdering van drie en een halve klier vereist om de aandoening te beheersen.
- Bijschildklieradenoom is goed voor 80-85% van de gevallen van primaire hyperparathyreoïdie, terwijl bijschildklierhyperplasie goed is voor 10-15%.
Bijschildklieradenoom versus bijschildklierhyperplasie
Bijschildklieradenoom is een goedaardige tumor die zich ontwikkelt in een van de bijschildklieren. Het zorgt ervoor dat de klier te veel PTH produceert, wat kan leiden tot een aandoening die primair wordt genoemd hyperparathyroïdie. Bijschildklierhyperplasie is een aandoening waarbij alle vier de bijschildklieren vergroot worden en te veel PTH produceren. Dit kan ook leiden tot primaire hyperparathyreoïdie.
Bijschildklieradenoom is een goedaardige tumor die zich niet naar andere delen kan verspreiden. Het is een niet-kwaadaardige tumor die wordt veroorzaakt door hyperparathyreoïdie.
De PTH-klier is verantwoordelijk voor het veroorzaken ervan. Soms is hyperparathyreoïdie misschien niet de reden ervoor.
Maar wanneer hyperparathyreoïdie verantwoordelijk is voor het veroorzaken van bijschildklieradenoom, wordt PTH meer uitgescheiden, wat op zijn beurt de calciumconcentratie in het bloed verhoogt, wat resulteert in hypercalciëmie.
Tekenen van bijschildklieradenoom kunnen urinestenen en botbreuken zijn.
Bijschildklierhyperplasie veroorzaakt een toename van orgel weefsels, en soms wanneer er een enorme vergroting is, kan dit verband houden met een goedaardige tumor of neoplasie.
Gezien door de microscoop lijken cellen in deze toestand normaal, maar er is een toename in het aantal en soms neemt ook de grootte toe, genaamd hypertrofie.
Oorzaken van bijschildklierhyperplasie zijn onder meer een chronische ontstekingsreactie, hormonale stoornissen, huidverlies en compensatie voor schade of ziekte elders. Soms kan hyperplasie volkomen normaal en onschadelijk zijn.
Vergelijkingstabel
| Parameters van vergelijking: | Bijschildklieradenoom | Hyperplasie van de bijschildklier |
|---|---|---|
| Veld | Oncologie | Pathologie |
| Oorzaken | Genetische aandoeningen, lithiumgeneesmiddelen en chronische nierziekte. | Bloedonderzoek, Sestamibi bijschildklierscintigrafie, de Sestamibi scan etc. |
| Behandeling | Chirurgie | Afhankelijk van de soort |
| Diagnose | Bloedonderzoek, Sestamibi bijschildklierscintigrafie, de sestamibi scan etc. | Biopsie |
| aantastens | Slechts één klier | Alle vier de klieren |
Wat is bijschildklieradenoom?
Een genetische aandoening zoals de overexpressie van de cycline D1 gen kan bijschildklieradenoom veroorzaken. Het kan ook worden veroorzaakt door multipele endocriene neoplasieën (MEN).
Symptomen van bijschildklieradenoom kunnen zijn: nier stenen en botbreuken. Deze ziekte wordt ontdekt tijdens een bloedonderzoek waaruit een verhoogd calciumgehalte blijkt.
Patiënten met adenoom vertonen mogelijk geen symptomen, maar in het geheim moeten hun PTH-klieren buitensporige hoeveelheden calcium afscheiden. Als het onbehandeld blijft, kan het op oudere leeftijd problemen veroorzaken.
Maar bij symptomatische aandoeningen kunnen patiënten veel symptomen ervaren, zoals pijn in spieren, buik, gewrichten, hormonale onbalans, Depressie, stemmingswisselingen, uitputting, obstipatie, nierbeschadiging enz.
Bijschildklieradenoom leidt tot een andere aandoening, hyperparathyreoïdie.
Tests voor adenoom zijn speciaal ontworpen, de sestamibi-scan, waarbij de nucleaire beeldvormingstechniek de locatie en aanwezigheid van bijschildklierweefsel aangeeft.
Chirurgie wordt beschouwd als de beste optie voor de behandeling van bijschildklieradenoom, omdat het succespercentage 95% is.
Parathyreoïdectomie wordt gedaan om de klier te verwijderen die is aangetast door adenoom.
Wat is bijschildklierhyperplasie?
Hyperplasie is een oud Grieks woord dat over formatie/ betekent. Bijschildklierhyperplasie is de vergroting van de weefsels.
Het wordt veroorzaakt door celproliferatie, waarbij de cel groeit en zich deelt. Wanneer het aantal cellen toeneemt, wordt hyperplasie veroorzaakt.
Er zijn veel oorzaken waardoor huidverlies, chronische ontstekingsreacties, hormonale disfuncties of compensatie voor schade of ziekte elders kunnen optreden.
Soms kan hyperplasie volkomen onschadelijk zijn. Het kan op een bepaald weefsel groeien. Net als bij borstvoeding zijn ze een voorbereiding op toekomstige borstvoeding.
IGF, of insulinegroeihormoon, kan hyperplasie veroorzaken door het aantal spiercellen in de menselijke weefsels te vergroten.
Theorieën suggereren dat hyperplasie ook kan worden veroorzaakt door specifieke gewichtstraining die ervoor kan zorgen dat cellen volwassen worden in grootte en kracht.
Hyperplasie is een fysiologische reactie die kan optreden als gevolg van prikkels en kan worden gecontroleerd met behulp van standaardmechanismen.
Maar als het gebeurt als gevolg van een pathologische reactie, dan wordt het noodzakelijk dat prikkels worden verwijderd.
Soorten hyperplasie omvatten congenitale bijnierhyperplasie, goedaardige prostaathyperplasie, talghyperplasie, hemihyperplasie, intimale hyperplasie, endometriumhyperplasie, hyperplasie van de borst enz.
Belangrijkste verschillen tussen bijschildklieradenoom en bijschildklierhyperplasie
- Bijschildklieradenoom behoort tot het gebied van de oncologie. Bijschildklierhyperplasie behoort tot het gebied van de pathologie.
- Oorzaken van bijschildklieradenoom zijn genetische aandoeningen, lithiumgeneesmiddelen en chronische nierziekte. Oorzaken van bijschildklierhyperplasie zijn geïsoleerde familiaire hyperparathyreoïdie, multipele endocriene neoplasie type I, multipele endocriene neoplasie type II enz.
- Behandeling van bijschildklieradenoom is een operatie die meestal succesvol is. Behandeling van bijschildklierhyperplasie hangt af van het type hyperplasie.
- Diagnose van bijschildklieradenoom omvat bloedonderzoek, sestamibi-scintigrafie van de bijschildklier, sestamibi-scan enz. Diagnose van bijschildklierhyperplasie omvat biopsie.
- Bijschildklieradenoom treft slechts één klier. Bijschildklierhyperplasie treft alle vier de klieren tegelijkertijd.
- https://link.springer.com/content/pdf/10.1007/s12105-008-0088-8.pdf
- https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1055320718302424
Laatst bijgewerkt: 13 juli 2023
Ik heb zoveel moeite gestoken in het schrijven van deze blogpost om jou van waarde te kunnen zijn. Het zal erg nuttig voor mij zijn, als je overweegt het te delen op sociale media of met je vrienden/familie. DELEN IS ️
Sandeep Bhandari heeft een Bachelor of Engineering in Computers van Thapar University (2006). Hij heeft 20 jaar ervaring op het gebied van technologie. Hij heeft een grote interesse in verschillende technische gebieden, waaronder databasesystemen, computernetwerken en programmeren. Je kunt meer over hem lezen op zijn bio pagina.
De uitgebreide inzichten van dit artikel maken het gemakkelijker om de complexiteit rond bijschildklieradenoom en bijschildklierhyperplasie te begrijpen. Leerzaam en gedegen.
Zeer informatief artikel, de aard en oorzaken van bijschildklieradenoom en bijschildklierhyperplasie worden goed uitgelegd. Dit soort artikelen zijn erg handig op medisch gebied.
Ongelooflijk uitgebreide informatie over bijschildklieradenoom en bijschildklierhyperplasie. De vergelijkingstabel helpt u de belangrijkste verschillen te begrijpen.
Het artikel biedt gedetailleerde informatie over de oorzaken, symptomen en verschillen van bijschildklieradenoom en bijschildklierhyperplasie. Het is een verhelderende lectuur voor mensen die geïnteresseerd zijn in endocrinologie.
Het artikel legt zeer grondig de verschillen uit tussen bijschildklieradenoom en bijschildklierhyperplasie. Het medische jargon is uitdagend, maar dit kan een geweldige hulpbron zijn voor studenten en professionals.
Het is beangstigend hoe ons lichaam deze aandoeningen kan ontwikkelen! Ik denk dat we allemaal beter voor onze gezondheid moeten zorgen en deze niet als vanzelfsprekend moeten beschouwen.