De peritoneale holte begint en gaat door in de buikholte totdat deze uiteindelijk overgaat in de bekkenholte. Er zitten geen organen in maar wel een dun laagje peritoneaal vocht. De peritoneale oppervlakken worden door deze vloeistof gesmeerd, waardoor de vliezen over elkaar kunnen glijden.
Twee afzonderlijke lagen vormen het peritoneum. Het viscerale en pariëtale peritoneum zijn twee van de lagen die continu in elkaar overvloeien. Dit artikel onderzoekt deze twee niveaus in meer detail en benadrukt de variaties die er tussen bestaan.
Key Takeaways
- Het pariëtale peritoneum bekleedt de wand van de buikholte, terwijl het viscerale peritoneum de inwendige organen in de holte bedekt.
- Het pariëtale peritoneum is gevoelig voor pijn, druk en temperatuur, terwijl het viscerale peritoneum niet direct gevoelig is voor deze prikkels.
- Het pariëtale peritoneum is afgeleid van het somatische mesoderm, terwijl het viscerale peritoneum afkomstig is van het splanchnisch mesoderm.
Pariëtaal peritoneum versus visceraal peritoneum
De pariëtale buikvlies is de buitenste laag van het peritoneum die de buikwand en de onderzijde van het middenrif bekleedt. Het is bevestigd aan de buikwand en vormt een doorlopende voering. Het viscerale peritoneum is de binnenste laag van het peritoneum die de buikorganen bedekt.
Het pariëtale peritoneum krijgt dezelfde somatische zenuwtoevoer als het gebied van de buikwand waar het aan grenst, waardoor de pijn goed gelokaliseerd is. Het pariëtale peritoneum is temperatuurgevoelig, met druk, ongemak en scheuren.
Aan de andere kant worden de ingewanden van de buik bedekt door het ingevagineerde viscerale peritoneum. Het komt uit het splanchnisch mesoderm van het embryo.
Hetzelfde autonome zenuwstelsel voedt de ingewanden die het bedekt als het viscerale peritoneum. Het viscerale peritoneum reageert alleen op chemische irritatie en rek, in tegenstelling tot het pariëtale peritoneum, dat een slechte lokalisatie van pijn heeft.
Vergelijkingstabel
| Parameters van vergelijking: | Pariëtaal Peritoneum | Visceraal peritoneum |
|---|---|---|
| Definitie | Het membraan bedekt het binnenoppervlak van het middenrif en de buik- en bekkenwand. | Het membraan bedekt de meeste buikorganen door terug te vouwen of binnenstebuiten te keren. |
| Gevoeligheid | Druk, pijn. | Specifieke chemische blootstelling. |
| Membrance functie | Binnenlijnen tussen de buik en het bekken. | De meeste buikorganen zijn bekleed in de buikholte. |
| Bloed- en zenuwvoorziening | Gebieden zijn verbonden langs de buikwandbekleding. | Gebieden zijn verbonden langs beschermde organen. |
| Pijn ervaring | Specifiek gebied wordt ernstig. | Aanwezigheid van doffe pijn in het algemene gebied. |
Wat is pariëtaal peritoneum?
De term "pariëtaal peritoneum" verwijst naar de buitenste laag van het peritoneum, die zowel het middenrif als de wanden van de buik en het bekken bedekt. Het is een embryologische uitloper van het mesoderm, bestaande uit een enkele laag mesotheliale cellen die vastzitten aan vezelachtig weefsel.
Een dun membraan, het peritoneum genaamd, bekleedt de buik- en bekkenholte. Het heeft twee lagen: de binnenste viscerale laag, die de buikorganen omringt, en de buitenste pariëtale laag, ook bekend als het pariëtale peritoneum, die de buik en het bekken bedekt.
Een mogelijke ruimte tussen deze lagen bevat een kleine hoeveelheid sereuze vloeistof (ongeveer 50-100 ml), die bestaat uit water, elektrolyten en immuuncellen (bijv. witte bloedcellen). Deze vloeistof is een soort bescherming en smering tussen de lagen.
Afhankelijk van of het peritoneum een orgaan geheel of slechts gedeeltelijk bedekt, wordt het geclassificeerd als intraperitoneaal of retroperitoneaal. Orgels zoals de lever, maag en colon transversum zijn voorbeelden van intraperitoneale structuren of organen omdat ze volledig zijn ingesloten in het viscerale peritoneum.
Meer in het bijzonder bedekt het pariëtale peritoneum alleen de voorwand. Afhankelijk van waar ze zich tijdens de ontwikkeling bevonden, worden deze organen verder onderverdeeld in primaire en secundaire retroperitoneale organen. De bijnieren, nieren, urineleiders, abdominale aorta, inferieure vena cava en overeenkomstige takken behoren tot de primaire retroperitoneale organen die zich ontwikkelen en buiten de peritoneale holte blijven.
De alvleesklier, het stijgende en dalende colon en het distale gedeelte van de twaalfvingerige darm zijn secundaire retroperitoneale organen, die zich aanvankelijk intraperitoneaal ontwikkelen en tijdens de ontwikkeling transformeren in retroperitoneale structuren.
Wat is visceraal peritoneum?
Het membraan dat naar achteren vouwt of binnenstebuiten keert om de meerderheid van de buikorganen te bedekken, staat bekend als het viscerale peritoneum. Tijdens de vroege embryonale stadia wordt het ook gevormd uit somatisch mesoderm.
Dezelfde autonome zenuw die verbonden is met het orgaan dat het bedekt, voorziet ook het viscerale peritoneum van bloed en zenuwen. De zenuwen van het viscerale peritoneum zijn gevoeliger voor uitrekking of blootstelling aan specifieke stoffen dan die van het pariëtale peritoneum.
Pijn van het viscerale peritoneum beïnvloedt huidgebieden die worden gevoed door dezelfde neurologische sensorische vezels die in de buikorganen stromen. Pijn die ontstaat in het viscerale peritoneum is vaak subtiel en moeilijk te lokaliseren. Het verschijnt als een algemeen pijngebied.
Belangrijkste verschillen tussen pariëtaal peritoneum en visceraal peritoneum
Pariëtaal Peritoneum
- De buitenste laag van het peritoneum, bekend als het pariëtale peritoneum, bedekt zowel het middenrif als de buik- en bekkenwand.
- Het pariëtale peritoneum beschermt en ondersteunt de zenuwen, bloedvaten en lymfevaten die de buik en het bekken voeden.
- De buikwand die grenst aan het pariëtale peritoneum deelt dezelfde innervatie.
- De wanden van de buik- en bekkenholte zijn bekleed met het pariëtale peritoneum, dat zich in de buik bevindt.
- Het pariëtale peritoneum, een embryologische afstammeling van het mesoderm, bestaat uit een enkele laag mesotheliale cellen die aan fibreus weefsel zijn bevestigd.
Visceraal peritoneum
- Terwijl het zich om uw organen wikkelt, vouwt het viscerale peritoneum zich op en vormt het zakken.
- Wanneer uw spijsverteringsorganen opgezwollen zijn door voedsel of gas, voelt het uitgerekt aan.
- Het detecteert temperatuur, ongemak en plaatselijke druk.
- Dezelfde autonome zenuw die verbonden is met het orgaan dat het bedekt, voorziet ook het viscerale peritoneum van bloed en zenuwen.
- Pijn die optreedt in het viscerale peritoneum is subtiel en moeilijk te lokaliseren
Laatst bijgewerkt: 28 juli 2023
Ik heb zoveel moeite gestoken in het schrijven van deze blogpost om jou van waarde te kunnen zijn. Het zal erg nuttig voor mij zijn, als je overweegt het te delen op sociale media of met je vrienden/familie. DELEN IS ️
Piyush Yadav heeft de afgelopen 25 jaar als natuurkundige in de lokale gemeenschap gewerkt. Hij is een natuurkundige die gepassioneerd is om wetenschap toegankelijker te maken voor onze lezers. Hij heeft een BSc in natuurwetenschappen en een postdoctoraal diploma in milieuwetenschappen. Je kunt meer over hem lezen op zijn bio pagina.
