Nieuw-Zeeland versus Australische accenten: verschil en vergelijking

Het Nieuw-Zeelandse accent wordt gekenmerkt door een melodieuze en klinkergerichte kwaliteit, met een duidelijke uitspraak van woorden als ‘fish and chips’. Het Australische accent is daarentegen platter en nasaaler, met een unieke mix van Britse en inheemse invloeden.

Key Takeaways

1. Het Nieuw-Zeelandse accent wordt gekenmerkt door een "afgeplatte" klinkerklank, terwijl het Australische accent een meer uitgesproken "twang" heeft.
2. Het Nieuw-Zeelandse accent benadrukt het "i"-klinkergeluid, terwijl het Australische accent het "o"-geluid benadrukt.
3. Over het algemeen wordt het Nieuw-Zeelandse accent als neutraler en minder uitgesproken beschouwd dan het Australische accent.

Nieuw-Zeelands accent versus Australisch accent

Nieuw-Zeelanders hebben doorgaans een meer “zingende” intonatie en kunnen de “r”-klank in woorden laten vallen. Het Nieuw-Zeelandse accent wordt gekenmerkt door een hogere toonhoogte. Australiërs hebben doorgaans een vlakker, meer nasaal accent en langere klinkers.

Het lijkt misschien een kleine verandering in hun manier van spreken, maar de Kiwi's hebben een ander soort accent gekregen waardoor ze herkenbaar zijn. Als je nieuwsgierig bent om te weten hoe er een verschil is tussen de twee, zoek het dan op YouTube en kijk hoe ze praten.

Vergelijkingstabel

Kenmerk	Nieuw-Zeelands accent	Australisch accent
Dominante klinkerklank	Meer prominent "of" geluid (bijvoorbeeld “vis” uitgesproken als “fush”)	Meer prominent "ee" geluid (bijvoorbeeld “vis” uitgesproken als “feesh”)
Intonatie	Over het algemeen vlakker en minder gevarieerd	Meer stijgende en dalende intonatie, beschreven als ‘zingend’
“R”-geluid	Vaak weggelaten of verzacht aan het einde van woorden	Duidelijker uitgesproken, met een lichte “h” erna (“rh”)
Woordenschat	Deelt een aantal unieke jargontermen met Australië, maar heeft ook een uitgesproken Nieuw-Zeelandse woordenschat (“chuffed” – happy, “bach” – klein strandhuis)	Deelt uniek jargon met Nieuw-Zeeland, maar heeft ook een duidelijke Australische woordenschat (“mate” – vriend, “fair dinkum” – eerlijk)
Speed	Over het algemeen iets langzamer gesproken dan Australisch Engels	Over het algemeen iets sneller gesproken dan Nieuw-Zeelands Engels
Nabijheid tot Brits Engels	Beschouwd als iets dichter bij Brits Engels, vooral in de woordenschat	Beschouwd als enigszins verschillend van zowel Brits als Amerikaans Engels

Wat is Nieuw-Zeelands accent?

Het Nieuw-Zeelandse accent, ook wel 'Kiwi-accent' genoemd, is een onderscheidende en unieke manier om Engels uit te spreken die specifiek is voor de inwoners van Nieuw-Zeeland. Dit accent is in de loop van de tijd geëvolueerd en wordt beïnvloed door verschillende taalkundige factoren, waaronder historische ontwikkelingen, geografische isolatie en culturele invloeden.

Kenmerken van het Nieuw-Zeelandse accent

1. Klinkerverschuivingen: Het Nieuw-Zeelandse accent wordt gekenmerkt door klinkerverschuivingen, waarbij bepaalde klinkers verschillen van die in andere Engelse accenten. De korte 'i'-klank in woorden als 'kit' kan bijvoorbeeld worden uitgesproken als een gecentraliseerde en verhoogde klinker, waardoor een apart geluid ontstaat.
2. Verkorting van klinkers: Een ander opvallend kenmerk is de verkorting van bepaalde klinkers. Dit kan worden waargenomen in woorden als 'bed' of 'pen', waarbij de klinkerklank sneller en met minder nadruk kan worden uitgesproken in vergelijking met andere Engelse accenten.
3. Rhiciteit: Nieuw-Zeelands Engels is niet-rhotisch, wat betekent dat de “r” aan het einde van woorden en vóór medeklinkers niet wordt uitgesproken. Er kunnen echter variaties in rhoticiteit zijn op basis van regionale verschillen binnen Nieuw-Zeeland.
4. intonatiepatronen: De intonatiepatronen in het Nieuw-Zeelandse accent kunnen verschillen van andere Engelse accenten. Er zit een unieke melodie of ritme in de manier waarop zinnen worden uitgesproken, beïnvloed door regionale verschillen en culturele factoren.
5. Medeklinker Uitspraak: Hoewel veel medeklinkergeluiden vergelijkbaar blijven met andere Engelse accenten, kunnen er subtiele verschillen zijn in de uitspraak van bepaalde medeklinkers, vooral als ze aan het begin of einde van woorden verschijnen.
6. Maori-invloed: De Maori-taal, gesproken door de inheemse bevolking van Nieuw-Zeeland, heeft invloed gehad op het Nieuw-Zeelandse accent. Sommige Maori-geluiden en spraakpatronen hebben de manier beïnvloed waarop bepaalde woorden in het Engels worden uitgesproken.
7. Regionale variaties: Het is belangrijk op te merken dat het Nieuw-Zeelandse accent niet in het hele land uniform is. Er zijn regionale verschillen en mensen uit verschillende delen van Nieuw-Zeeland kunnen verschillende kenmerken vertonen in hun spraak.

Wat is Australisch accent?

Het Australische accent is een onderscheidende en unieke manier van spreken van Engels die wordt geassocieerd met de bevolking van Australië. Het wordt gekenmerkt door zijn klinkergeluiden, intonatiepatronen en uitspraak van bepaalde medeklinkers. Het Australische accent is in de loop van de tijd geëvolueerd, onder invloed van verschillende factoren, zoals historische nederzettingen, regionale verschillen en culturele invloeden.

Fonologische kenmerken

1. Klinker geluiden: Een van de meest opvallende kenmerken van het Australische accent is de uitspraak van bepaalde klinkers. De klinker in woorden als ‘dans’ en ‘toeval’ wordt bijvoorbeeld met een meer open mond uitgesproken, waardoor een apart geluid ontstaat.
2. Rhiciteit: Australisch Engels is niet-rhotisch, wat betekent dat de ‘r’ aan het einde van een lettergreep of vóór een medeklinker niet wordt uitgesproken. Dit is een karakteristiek kenmerk dat wordt gedeeld met andere accenten met Britse invloeden.
3. tweeklanken: Het Australische accent heeft unieke tweeklanken, waarbij twee klinkers binnen dezelfde lettergreep worden gecombineerd. De tweeklank in het woord ‘ride’ kan bijvoorbeeld anders worden uitgesproken dan andere Engelse accenten.

Intonatiepatronen

1. Hoog stijgende terminal (HRT): Australiërs staan ​​bekend om hun kenmerkende stijgende intonatie aan het einde van uitspraken, waardoor verklarende zinnen als vragen kunnen klinken. Dit wordt gewoonlijk de ‘High Rising Terminal’ genoemd.
2. Gebrek aan T-intonatie: In sommige gevallen kunnen Australiërs een gebrek aan T-intonatie vertonen, vooral in woorden die eindigen op ‘-ing’. Dit kan resulteren in een meer afgeplatte of verzachte uitspraak van de laatste “t”-klank.

Regionale variaties

1. Breed versus algemeen accent: Binnen Australië zijn er regionale verschillen in het accent. Het brede Australische accent, geassocieerd met plattelandsgebieden, kan meer uitgesproken kenmerken hebben. Daarentegen wordt het algemene Australische accent, geassocieerd met stedelijke gebieden, als neutraler beschouwd.
2. Invloed van inheemse talen: Het Australische accent is ook beïnvloed door inheemse talen, vooral wat betreft uitspraak en woordenschat in bepaalde regio's.

Culturele invloeden

1. Multiculturalisme: De multiculturele samenleving van Australië heeft bijgedragen aan de diversiteit aan accenten, waarbij individuen met verschillende taalachtergronden hun unieke spraakpatronen naar het land brachten.
2. Media en globalisering: Blootstelling aan mondiale media, waaronder televisie, films en internet, heeft geleid tot enige nivellering van accenten, aangezien Australiërs steeds meer worden blootgesteld aan een verscheidenheid aan Engelse accenten van over de hele wereld.

Belangrijkste verschillen tussen Nieuw-Zeelands accent en Australisch accent

Nieuw-Zeeland accent:

• Uitspraak van klinker:
  • Het inkorten van klinkers is gebruikelijk; 'bed' klinkt bijvoorbeeld als 'bid'.
  • De “i”-klank wordt uitgesproken als een korte “uh”-klank.
• Medeklinker Uitspraak:
  • De “r”-klank wordt niet uitgesproken aan het einde van woorden of vóór medeklinkers, vergelijkbaar met Brits Engels.
  • De ‘d’-klank in woorden als ‘bed’ kan meer worden uitgesproken als een zachte ‘d’, bijna als ‘bede’.
• Intonatie:
  • Over het algemeen vlakkere intonatie vergeleken met het Australische accent.
  • Oplopende intonatie aan het einde van uitspraken komt minder vaak voor.
• Onderscheidende woorden:
  • Bepaalde woorden kunnen een unieke uitspraak hebben, zoals 'fish and chips' dat meer op 'fush and chups' lijkt.
• Gebrek aan nasaliteit:
  • Over het algemeen minder nasaal vergeleken met het Australische accent.

Australisch accent:

• Uitspraak van klinker:
  • Klinkers zijn langwerpig, 'dag' klinkt bijvoorbeeld meer als 'sterf'.
  • De “i”-klank wordt uitgesproken met een lange “ah”-klank.
• Medeklinker Uitspraak:
  • De “r”-klank wordt gewoonlijk uitgesproken aan het einde van woorden en vóór medeklinkers.
  • De ‘d’-klank in woorden als ‘bed’ wordt meer uitgesproken als een standaard ‘d’.
• Intonatie:
  • Meer gevarieerde intonatie, waarbij stijgende intonatie aan het einde van uitspraken gebruikelijk is.
  • De intonatie is doorgaans melodieuzer vergeleken met het vlakkere Nieuw-Zeelandse accent.
• Onderscheidende woorden:
  • Bepaalde woorden kunnen een unieke uitspraak hebben, zoals 'dans' dat meer op 'dahnce' lijkt.
• Nasaliteit:
  • Sommige Australiërs vertonen mogelijk een lichte nasale kwaliteit in hun spraak.

Referenties

1. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/1467-9481.00136
2. https://games.jmir.org/2014/1/e3/?newDesign

Laatst bijgewerkt: 02 maart 2024