ความแตกต่างระหว่างฮีบรูโบราณกับสมัยใหม่: ความแตกต่างและการเปรียบเทียบ

ภาษาฮีบรูมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาษาฟินีเซียนและโมอับ มันเป็นภาษาเซมิติกของภาคเหนือตอนกลาง ซึ่งโดยทั่วไปจะจัดอยู่ในกลุ่มย่อยของชาวคานาอันโดยนักวิจัย 

ภาษาฮีบรูเป็นภาษาพูดในปาเลสไตน์โบราณ ก่อนที่จะถูกแทนที่ด้วยภาษาอราเมอิกแบบตะวันตกประมาณศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตศักราช

อย่างไรก็ตาม ภาษายังคงเป็นภาษาพิธีกรรมและวรรณกรรม ต่อมาได้รับการบูรณะให้เป็นภาษาพูดในศตวรรษที่ 19 และ 20 และปัจจุบันเป็นภาษาราชการของอิสราเอล

ประเด็นที่สำคัญ

1. ภาษาฮีบรูโบราณเป็นภาษาในพระคัมภีร์ที่ใช้ในตำราทางศาสนา ในขณะที่ภาษาฮีบรูสมัยใหม่เป็นภาษาที่ฟื้นฟูในอิสราเอลร่วมสมัย
2. ภาษาฮีบรูสมัยใหม่มีวิวัฒนาการมาจากภาษาฮีบรูโบราณอย่างมีนัยสำคัญ โดยผสมผสานคำศัพท์และโครงสร้างไวยากรณ์ใหม่ๆ
3. ภาษาฮีบรูโบราณมีการศึกษาเพื่อจุดประสงค์ทางศาสนาและประวัติศาสตร์เป็นหลัก ในขณะที่ภาษาฮีบรูสมัยใหม่ใช้เพื่อการสื่อสารในชีวิตประจำวัน

ฮีบรูโบราณกับสมัยใหม่

ความแตกต่างระหว่างภาษาฮีบรูโบราณและภาษาสมัยใหม่ก็คือภาษาฮีบรูโบราณเป็นการผสมผสานระหว่างภาษาถิ่นหลายภาษา ในทางกลับกัน ภาษาฮีบรูสมัยใหม่ได้พัฒนาเป็นภาษากลางในหมู่ชาวอิสราเอล ภาษาฮีบรูโบราณ หรือที่เรียกกันว่าภาษาฮีบรูในพระคัมภีร์ไบเบิลหรือภาษาฮีบรูคลาสสิก แตกต่างอย่างมากจากภาษาฮีบรูสมัยใหม่ มันมีความแตกต่างอย่างมากในด้านคำศัพท์ การออกเสียง ไวยากรณ์ และคุณสมบัติอื่นๆ

ผู้คนในอิสราเอลโบราณใช้ภาษาฮีบรูโบราณในการสื่อสารและบันทึกประวัติศาสตร์ ศาสนา ปรัชญา กวีนิพนธ์ และวัฒนธรรมมานานหลายศตวรรษหลังจากปรากฏครั้งแรกใน 1000 ปีก่อนคริสตกาล

บันทึกทางวิชาการส่วนหนึ่งกลายเป็นพระคัมภีร์ภาคภาษาฮีบรูและกลายเป็นที่รู้จักในนามพระคัมภีร์ ตลอดยุคโรมัน ภาษามีการพัฒนาซ้ำแล้วซ้ำเล่า และในที่สุดก็เลิกใช้ในชีวิตปกติในที่สุด

 Ben Yehuda เป็นผู้เขียนศัพท์ภาษาฮีบรูสมัยใหม่ชุดแรก ซึ่งเป็นผลมาจากการที่ผู้คนเริ่มมีปฏิสัมพันธ์ในภาษาฮิบรูอีกครั้งเมื่อพวกเขาดำเนินชีวิตประจำวัน

ผลจากอิทธิพลของภาษายุโรป ไวยากรณ์ การออกเสียง และคำศัพท์ในภาษาฮีบรูสมัยใหม่จึงเปลี่ยนไป ไม่ใช่ลักษณะเฉพาะของคำพูดที่ไม่ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลง

นอกเหนือจากการปรับเปลี่ยนเสียงแล้ว ภาษาฮีบรูสมัยใหม่ยังได้รับคำศัพท์ใหม่ๆ มากมายจากภาษาต่างๆ เช่น ฝรั่งเศสและเยอรมัน

ตารางเปรียบเทียบ

พารามิเตอร์ของการเปรียบเทียบ	ภาษาฮิบรูโบราณ	ภาษาฮีบรูสมัยใหม่
ความแตกต่างของไวยากรณ์	ลำดับไวยากรณ์ = กริยา-ประธาน-กรรม	ลำดับไวยากรณ์ = หัวเรื่อง –กริยา- ​​กรรม
จำนวนพยัญชนะ	23 พยัญชนะ	25-27 พยัญชนะ
ระบบของการเขียน	สคริปต์ Proto-Canaanite / Proto-Sinaitic ตัวอักษร Paleo-Hebrew อักษรฮีบรู ตัวอักษรซามาริตัน	อักษรฮีบรู ภาษาฮีบรูอักษรเบรลล์
พูดใน	อิสราเอลโบราณ ศตวรรษที่ 10 ก่อนคริสต์ศักราช และ ศตวรรษที่ 4	วันนี้พูดเป็นภาษากลางในอิสราเอล
เริ่มในปีพ. ศ	1200 BCE	ระหว่าง 1880 และ 1920

ภาษาฮีบรูโบราณคืออะไร?

ภาษาฮีบรูยุคก่อนสมัยใหม่ทั้งหมดเรียกว่าภาษาฮิบรูโบราณ: ภาษาฮีบรูในพระคัมภีร์ไบเบิลหรือที่เรียกว่าภาษาฮิบรู Mishnaic เป็นภาษาฮีบรูชนิดหนึ่งที่เกิดขึ้นในลมุด

Paleo-Hebrew เป็นรูปแบบหนึ่งของภาษาฮีบรูที่ใช้อักษรฟินีเซียน

พันธสัญญาเดิมของ พระคัมภีร์คริสเตียนโตราห์หรือทานัคห์ซึ่งเป็นข้อความทางศาสนาของศาสนายิว เดิมเขียนเป็นภาษาฮีบรูโบราณ หรือเรียกอีกอย่างว่าฮีบรูในพระคัมภีร์ไบเบิลหรือฮีบรูคลาสสิก

โบราณ ฮีบรู ไม่เป็นที่รู้จักในฐานะนักวิทยาศาสตร์ นักปรัชญา หรือนักรบเหมือนกับชาวกรีกและโรมัน

ชาวฮีบรูโบราณได้รับความเคารพจากศาสนาของพวกเขา ซึ่งก็คือศาสนายิว ซึ่งพิสูจน์แล้วว่ามีความสำคัญต่อประวัติศาสตร์โลก ทั้งในแง่ของประวัติศาสตร์และเป็นศาสนาต้นกำเนิดของศาสนาอิสลามและศาสนาคริสต์

คำจารึกจากประมาณ 1000 ปีก่อนคริสตศักราช ในช่วงต้นยุคกษัตริย์ แสดงให้เห็นว่าภาษาฮีบรูโบราณ ซึ่งเป็นรูปแบบแรกสุดของภาษาฮีบรูในพระคัมภีร์ไบเบิล พบได้ในข้อความโคลงสั้น ๆ และคำจารึกของพระคัมภีร์

นี่คือชั้นแรกสุดของภาษาฮิบรูในพระคัมภีร์ไบเบิล บางครั้งเรียกว่าภาษาฮีบรูเก่าหรือภาษาฮีบรู Paleo

ภาษาฮีบรูเป็นภาษาที่ตายแล้วประมาณ 2,000 ปี

อย่างไรก็ตาม ภาษาพิธีกรรมนี้ปรากฏขึ้นอีกครั้งในฐานะภาษาร่วมสมัยในศตวรรษที่ 19 และ 20 อันเป็นผลมาจากความพยายามที่ไม่ย่อท้อของ Eliezer Ben Yehuda ซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นบิดาแห่งภาษาฮีบรูสมัยใหม่

ภาษาฮีบรูสมัยใหม่คืออะไร?

ภาษาฮีบรูสมัยใหม่ซึ่งพูดในอิสราเอล แตกต่างจากบรรพบุรุษและเกิดขึ้นจากการเคลื่อนไหวในยุโรปตะวันออกในช่วงกลางถึงปลายทศวรรษ 1800

ผู้ชายและการศึกษาแบบดั้งเดิมของชาวยิวกำลังย้ายไปยังเมืองใหญ่ที่พวกเขาปรารถนาที่จะเขียนนิยายทางโลกสมัยใหม่ในภาษาฮีบรู

นี่เป็นวิธีในการแสดงความคิดที่ว่าชาวยิวสามารถเชื่อมโยงกับอัตลักษณ์ประจำชาติโดยรวมที่มีรากฐานมาจากอดีตที่แตกต่างกัน ในขณะที่ยังคงมีส่วนร่วมในวัฒนธรรมของยุโรปสมัยใหม่

ในการเขียนวรรณกรรมภาษาฮีบรูสมัยใหม่ พวกเขาตระหนักว่าต้องหาคำสำหรับแนวคิดที่ไม่มีอยู่ในพระคัมภีร์หรือประเพณีของแรบบินิก ดังนั้นพวกเขาจึงยืมคำจากพระคัมภีร์

คำเหล่านี้ไม่ได้มีความหมายที่ชัดเจนดังนั้นจึงให้ความหมายใหม่แก่คำที่ไม่ชัดเจนเหล่านี้ ภาษาฮีบรูที่ยอดเยี่ยมกลายเป็นภาษาพูด มันเพิ่มขึ้น

ขบวนการไซออนิสต์ก็เหมือนกับชนชาติอื่น ๆ ในเวลานั้น เชื่อว่าโดยการพูดภาษาประจำชาติที่เป็นหนึ่งเดียวเท่านั้น ประเทศที่แท้จริงจึงจะก่อตัวได้

Ben Yehuda ก่อตั้งคณะกรรมการภาษาฮีบรูเพื่อพัฒนาคำศัพท์ใหม่ๆ ตามความจำเป็น และตอบคำถามเกี่ยวกับการใช้งานที่เหมาะสม นักการศึกษาสอนภาษาฮีบรูในโรงเรียนให้กับผู้อพยพ

และในปี พ.ศ. 1925 มหาวิทยาลัยฮีบรูได้ก่อตั้งขึ้นในกรุงเยรูซาเล็ม

ก่อนการเป็นรัฐยิว ชาวยิวรุ่นใหม่ที่อพยพไปยังปาเลสไตน์เริ่มพูดภาษาฮีบรู และในขณะที่พวกเขาพูด ภาษาก็เปลี่ยนไป:

ผู้คนคิดค้นคำศัพท์และโครงสร้างไวยากรณ์ใหม่ๆ และยืมคำจากภาษาอื่น

ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างภาษาฮีบรูโบราณและสมัยใหม่

1. ระหว่างศตวรรษที่ 10 ก่อนคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษที่ 4 ภาษาฮีบรูโบราณเป็นภาษาถิ่นรวมของ

   ภาษาต่างๆ ที่ใช้ในอิสราเอลโบราณ ในทางกลับกัน ภาษาฮีบรูสมัยใหม่ได้พัฒนาเป็น

   ภาษากลางของชาวอิสราเอล

2. ภาษาฮีบรูโบราณไม่ได้คำนึงถึงอดีต ปัจจุบัน และอนาคต อย่างไรก็ตาม ในภาษาฮีบรูสมัยใหม่ในอดีต

   กาลปัจจุบันและอนาคตมีความแตกต่างกันอย่างชัดเจน

3. ตามภาษาฮีบรูโบราณ ประโยคจะเริ่มต้นด้วยคำกริยา อย่างไรก็ตาม ในภาษาฮีบรูสมัยใหม่ ประโยคจะขึ้นต้นด้วยประธาน ตามหลังกริยาและกรรม

4. โลกโบราณใช้ภาษาฮีบรูโบราณ ในขณะที่อิสราเอลใช้ภาษาฮีบรูสมัยใหม่ในปัจจุบัน

5. มีคำในภาษาฮีบรูโบราณประมาณ 7,000 คำ ภาษาฮีบรูสมัยใหม่ร่วมสมัยมีคำศัพท์มากกว่า 33,000 คำ 

อ้างอิง

1. https://www.degruyter.com/document/doi/10.1515/flin.2001.35.3-4.371/html

อัพเดตล่าสุด : 13 กุมภาพันธ์ 2024