Actieve versus passieve immuniteit: verschil en vergelijking

Wanneer ons immuunsysteem of onze immuniteit infecties waarneemt, reageert het op de situatie. Infecties en ziekten kunnen optreden wanneer het immuunsysteem niet is geactiveerd.

Problemen zoals allergische reacties en auto-immuunziekten ontstaan ​​wanneer een immuunsysteem wordt geactiveerd zonder dat er een echte dreiging is of niet wordt uitgeschakeld wanneer een dreiging voorbij is.

Actieve immuniteit en passieve immuniteit zijn twee soorten immuniteit.

Key Takeaways

1. Actieve immuniteit is langdurige bescherming die het resultaat is van de immuunrespons van het lichaam op een antigeen, terwijl passieve immuniteit tijdelijke bescherming biedt door antilichamen van een andere bron over te dragen.
2. Actieve immuniteit kan op natuurlijke wijze worden verkregen door blootstelling aan een ziekteverwekker of kunstmatig door vaccinatie. Daarentegen kan passieve immuniteit worden verkregen via maternale antilichamen of door het ontvangen van antilichaambevattende bloedproducten.
3. Actieve immuniteit heeft tijd nodig om zich te ontwikkelen, omdat het lichaam het antigeen moet herkennen, erop moet reageren en het moet onthouden. Passieve immuniteit biedt daarentegen onmiddellijke bescherming, maar neemt na verloop van tijd af naarmate de geleende antilichamen afbreken.

Actieve immuniteit versus passieve immuniteit 

Het verschil tussen actieve immuniteit en passieve immuniteit is dat actieve immuniteit een soort immuniteit is die zich in het lichaam van een individu heeft ontwikkeld als reactie op infecties of met behulp van vaccinaties, terwijl passieve immuniteit wordt ontwikkeld door de antilichamen over te dragen aan een ander individu via ofwel placenta, moedermelk of injecties. 

Actieve immuniteit verwijst naar de onmiddellijke reactie van het lichaam van een persoon op infecties. Het wordt ook geïnduceerd wanneer het wordt blootgesteld aan een vreemd antigeen, zoals het antigeen dat wordt aangetroffen in micro-organismen.

Het verwijst ook naar de adaptieve reactie van een persoon nadat hij in contact is gekomen met een bepaalde infectie of antigeen. Dit type immuniteit ontwikkelt zich niet onmiddellijk. 

Passieve immuniteit is immuniteit die door een individu wordt verleend door de overdracht van serum of lymfocyten. Ze krijgen het ook van iemand die sterk gevaccineerd is.

Het wordt ook onmiddellijk en zonder vertraging van kracht. Bovendien is het van korte duur. Met andere woorden, het kan maar een paar maanden duren. 

Vergelijkingstabel

Parameters van vergelijking:	Actieve immuniteit	Passieve immuniteit
Duur van bescherming	Lange termijn	Korte termijn
reactiesnelheid	Langzaam	Fast
Immunologisch geheugen	Het heeft een immunologisch geheugen.	Het heeft geen immunologisch geheugen.
Antilichamen	Geproduceerd in het lichaam	Geïntroduceerd door een externe agent
Natuurlijke verwerving	infecties	Via de placenta, moedermelk
Kunstmatige verwerving	Vaccinaties	Toediening van antilichamen door middel van injecties.
Immuniteitstype	Humoraal en celgemedieerd	Immuniteit wordt verkregen door middel van kant-en-klare antilichamen.
Geschiktheid	Het is niet geschikt voor immuungecompromitteerde mensen.	Het is geschikt voor immuungecompromitteerde mensen.
Secundaire reactie	Een snellere en sterkere secundaire respons.	Geen secundaire reactie
COMPONENTEN	Antigeenpresenterende cellen samen met B- en T-cellen	Geen immuuncellen inbegrepen
Vertragingsperiode	Presenteer	Afwezig
Side Effects	Heeft over het algemeen geen bijwerkingen	Het kan enkele bijwerkingen hebben

Wat is actieve immuniteit? 

Actieve immuniteit is immuniteit tegen een ziekteverwekker die ontstaat na blootstelling aan de infectie. Immuniteit ontwikkelt zich niet onmiddellijk na blootstelling aan een ziekteverwekker.

Het kan dagen of weken duren voordat actieve immuniteit zich ontwikkelt na de eerste ontmoeting.  

Wanneer het lichaam wordt blootgesteld aan een nieuwe ziekteverwekker, produceren B-cellen, een soort witte bloedcel, antilichamen die helpen bij het vernietigen of neutraliseren van de ziekteverwekker.

Antilichamen zijn Y-vormige eiwitten met het vermogen zich te hechten aan antigenen op gifstoffen of infecties. Antilichamen zijn ziektespecifiek, wat betekent dat ze het lichaam beschermen tegen slechts één type ziekteverwekker.  

Bovendien is de bescherming die het biedt langdurig. Het duurt langer om de beschermende reactie op te bouwen vanwege de vertragingsperiode.

Ten slotte kan een herhaling van infectie of hervaccinatie het weer doen ontwaken. 

Als gevolg hiervan kan het dagen of weken duren voordat het zich manifesteert na de eerste blootstelling. Zodra het zich echter ontwikkelt, kan de bescherming die het biedt een leven lang meegaan.

Bovendien kan het op twee manieren voorkomen: natuurlijk of door immunisatie. 

Wanneer een lichaam wordt blootgesteld aan een ziekte, ontwikkelt het zijn eigen antilichamen, die bekend staat als immuniteit. Het stelt het immuunsysteem in staat een ziekte te herkennen, die vervolgens ons lichaam ertoe aanzet om ertegen te vechten.

Het is vaak langdurig en kan de rest van ons leven ziektebescherming bieden. 

Wat is passieve immuniteit? 

Het antilichaam wordt geproduceerd zonder de betrokkenheid van immuuncellen bij passieve immuniteit. Bovendien, omdat het rechtstreeks wordt overgedragen, wordt er geen antilichaam gegenereerd.

Bovendien vormen zich geen geheugen-immuuncellen. 

Bovendien is er hier geen alternatief antwoord beschikbaar. Voor blijvende bescherming moet het regelmatig opnieuw worden toegediend.

Het is dan nuttig in gevallen van immuundeficiëntie, immunodeficiëntie of ernstige gecombineerde immunodeficiëntie. 

Bovendien is het een zeer nuttige manier om weerstand te geven zonder te hoeven wachten tot de actieve immuunrespons zich ontwikkelt. Het vereist geen voorafgaande blootstelling aan ziekteverwekkers.  

Het is een soort immuniteit die aan een persoon wordt gegeven wanneer ze antilichamen van externe bronnen krijgen. Het geeft tijdelijke bescherming, maar niet de langdurige bescherming die actieve immuniteit biedt. 

Passieve immuniteit kan op verschillende manieren worden verkregen en iemands leven redden.

Omdat antilichamen niet zo vaak worden vervangen als bij iemand wiens immuunsysteem op een zeer gezonde en regelmatige manier reageert, is passieve immuniteit van korte duur.

Passieve immuniteit kan op verschillende manieren worden verkregen:

• Maternale antilichamen: ze kunnen de vorm hebben van overdracht via de placenta en de bloedsomloop tijdens de zwangerschap en via de moedermelk na de bevalling. 
• Immunoglobuline behandelingen 

Belangrijkste verschillen tussen actieve en passieve immuniteit 

1. Actieve immuniteit beschermt uw lichaam op lange termijn, terwijl passieve immuniteit uw lichaam op korte termijn beschermt. 
2. De reactiesnelheid van actieve immuniteit is langzamer dan de reactiesnelheid van passieve immuniteit. 
3. Actieve immuniteit produceert geen immunologisch geheugen, terwijl passieve immuniteit dat wel doet. 
4. De antilichamen worden in het lichaam geproduceerd tijdens actieve immuniteit, terwijl bij passieve immuniteit de antilichamen worden geïntroduceerd door een extern middel. 
5. Actieve immuniteit wordt verkregen door natuurlijke blootstelling aan infecties of door kunstmatige vaccinaties. Passieve immuniteit wordt verkregen via de placenta of moedermelk, op natuurlijke wijze en door kunstmatige toediening van antilichamen. 
6. Actieve immuniteit is een humorale en celgemedieerde immuniteit, terwijl passieve immuniteit een immuniteit is die wordt verkregen door kant-en-klare antilichamen. 
7. Actieve immuniteit is ongeschikt voor immuungecompromitteerde of immunodeficiënte mensen, terwijl passieve immuniteit juist bij hen past. 
8. Actieve immuniteit heeft meestal een snellere en sterkere secundaire respons, terwijl passieve immuniteit geen secundaire respons heeft en opnieuw moet worden toegediend. 
9. Actieve immuniteit bestaat uit antigeenpresenterende cellen en B- en T-cellen. Aan de andere kant heeft passieve immuniteit geen immuuncellen. 
10. Een vertragingsperiode is aanwezig bij actieve immuniteit, terwijl deze bij passieve immuniteit afwezig is. 
11. Actieve immuniteit heeft meestal geen bijwerkingen. Passieve immuniteit kan enkele bijwerkingen of reacties hebben. 

Referenties

1. https://academic.oup.com/occmed/article-abstract/57/8/552/1474357 
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2131512/ 

Laatst bijgewerkt: 19 juni 2023