Mondelinge versus face-to-face communicatie: verschil en vergelijking

Communicatie is het overbrengen van informatie, kennis of berichten van de ene persoon, groep personen of plaats naar de andere.

Voor communicatie is het essentieel dat er minimaal twee partijen bij betrokken zijn, de zender en de ontvanger. Er zijn verschillende manieren waarop communicatie kan plaatsvinden.

Mondelinge en face-to-face communicatie zijn de belangrijkste.

Key Takeaways

1. Mondelinge communicatie verwijst naar het gebruik van gesproken woorden om een ​​boodschap over te brengen, terwijl face-to-face communicatie een vorm van mondelinge communicatie is die persoonlijk plaatsvindt.
2. Mondelinge communicatie kan plaatsvinden via verschillende media, waaronder telefoongesprekken, videochats en podcasts, terwijl face-to-face communicatie fysieke aanwezigheid vereist.
3. Face-to-face communicatie maakt non-verbale signalen zoals lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen mogelijk om gesproken woorden aan te vullen, waardoor de algehele boodschap wordt versterkt.

Mondelinge communicatie versus face-to-face communicatie

Het verschil tussen mondelinge en face-to-face communicatie is dat de eerste alleen luister- en spreekvaardigheid vereist. Aan de andere kant vereist face-to-face communicatie kijk- of kijkvaardigheid en luister- en spreekvaardigheid.

Naast de andere verschillen hebben de twee soorten communicatie ook enkele overeenkomsten.

Mondelinge communicatie is een vorm van communicatie waarbij de twee partijen, de zender en de ontvanger, het bericht met hun stem verzenden of uitwisselen.

Het is een uitdrukkingsstijl waarbij gesproken woorden worden gebruikt. Het omvat toespraken, radio, telefoon, video en face-to-face gesprekken.

Face-to-face communicatie is een vorm van communicatie waarbij twee partijen - zender en ontvanger - de boodschap verzenden of uitwisselen met hun stem, uitdrukkingen en gebaren.

Het is een onderdeel van mondelinge communicatie. Aangenomen wordt dat face-to-face communicatie nuttiger is bij het opbouwen van een verstandhouding en verbindingen.

Vergelijkingstabel

Parameters van vergelijking:	Mondelinge communicatie	Oog in oog Communicatie
organen	De communicatie verloopt via spraak. Waarbij alleen oren en mond de vitale lichaamsdelen zijn.	Communicatie vindt plaats door middel van stem en gebaren. De essentiële lichaamsdelen zijn oren, mond, ogen en handen.
vaardigheden	Mondelinge communicatie vereist gehoor-, luister- en spreekvaardigheid.	Face-to-face communicatie omvat horen, luisteren, spreken, zien en handelen. Er zijn enkele uitzonderingen.
Apparatuur	Om mondeling te communiceren, moeten de twee partijen tegenover elkaar staan ​​of verbonden zijn via telefoon, radio of internet.	Voor face-to-face communicatie moeten de twee partijen fysiek of virtueel tegenover elkaar staan.
Observatie	Waarnemingen kunnen worden gedaan aan de hand van de toon, het volume, de toonhoogte en de helderheid van de spreker.	Waarnemingen kunnen worden gedaan aan de hand van de toon, het volume, de toonhoogte, de helderheid, de gezichtsuitdrukkingen en de fysieke bewegingen van de spreker.
Onbekwaamheid	Mondelinge communicatie wordt gebruikt door mensen met een visuele beperking.	Face-to-face communicatie is nuttig voor mensen met een spraak- of gehoorbeperking.

Wat is mondelinge communicatie?

Mondelinge communicatie, of verbale communicatie, is een vorm van communicatie waarbij informatie via spraak wordt overgedragen.

Het is noodzakelijk om verschillende vormen van communicatie uit te voeren, zoals telefonische gesprekken, toespraken, radio's, face-to-face communicatie en communicatie met behulp van internet.

Mondelinge communicatie vereist het vermogen om te spreken en te horen, dus alleen de oren, mond en twee organen zijn bij deze communicatiemodus betrokken.

Het heeft nodig gehoor vaardigheden - om de afgeleverde boodschap te ontvangen (horen), luistervaardigheid om de informatie die wordt overgedragen te begrijpen (let op) en spreekvaardigheid om specifieke aanwijzingen te geven. 

Deze communicatiemodus vereist dat de twee partijen een telefoon-, radio-, luidspreker- of persoonlijke interactie hebben, fysiek of virtueel. In het geval van mondelinge communicatie kunnen verschillende observaties worden gedaan op basis van de volgende factoren:

1. Toon- vertrouwen, kracht, diepte

2.  Volume- hoog, gemiddeld of laag

3. toonhoogte– hoog, laag of medium en helderheid van de spreker.

Sommige mensen kunnen niet zien of schrijven, voor wie face-to-face of schriftelijke communicatie onwaarschijnlijk is. Zulke mensen kiezen voor mondelinge communicatie als hun primaire manier van communiceren. 

Wat is face-to-face communicatie?

Face-to-face communicatie is een vorm van communicatie waarbij informatie wordt overgedragen via stem, gezichtsuitdrukkingen en fysieke bewegingen.

Het is een onderdeel van mondelinge of verbale communicatie. Face-to-face communicatie vereist het vermogen om te spreken, horen, zien, handelen en, in sommige gevallen, te bewegen.

Dit is de reden waarom verschillende organen betrokken zijn bij deze communicatiemodus, zoals oren, mond, ogen, gezicht, handen en benen.

Samen met gehoor, luister- en spreekvaardigheid, het vereist kijk- om te observeren en acteervaardigheden om gebaren te maken.

Deze communicatiemodus vereist dat de twee partijen fysiek of virtueel face-to-face zijn, dat wil zeggen via internet of videogesprekken. In het geval van Face-to-Face-communicatie kunnen observaties worden ontleend aan de toon, het volume, de toonhoogte en de helderheid van de spreker en hun gezichtsuitdrukkingen - blij, verdrietig, nerveus, gestrest, boos of gespannen.

Daarnaast fysieke bewegingen zoals hand- en beenbewegingen, spelen met vingers en haar of tikken met de voeten.

Sommige mensen kunnen niet spreken of horen, voor wie mondelinge communicatie onmogelijk is. Zulke mensen kiezen voor face-to-face communicatie door gebarentaal als hun primaire communicatiemiddel te gebruiken.

Belangrijkste verschillen tussen mondelinge communicatie en persoonlijke communicatie

1. In het proces van mondelinge communicatie zijn de betrokken lichaamsdelen de oren en mond. Bij face-to-face communicatie zijn de oren, mond, ogen, handen en benen vitale lichaamsdelen.
2. Mondelinge communicatie vereist alleen gehoor-, luister- en spreekvaardigheid. Maar face-to-face communicatie vereist ook vaardigheden op het gebied van zien en handelen. Voor domme of dove mensen is luister- en spreekvaardigheid niet nodig.
3. Voor mondelinge communicatie zijn een telefoon, radio, microfoon of face-to-face interactie, fysiek of virtueel, essentiële vereisten. Terwijl in de face-to-face communicatie alleen fysiek of virtueel face-to-face zijn een cruciale vereiste is.
4. Bij mondelinge communicatie kan observatie worden gedaan op basis van de toon, het volume, de toonhoogte en de helderheid van de spreker.
5. In een face-to-face communicatie is echter gebaseerd op toon, volume, toonhoogte, helderheid, gezichtsuitdrukkingen en fysieke bewegingen van de spreker.
6. Mondelinge communicatie wordt gebruikt door mensen die niet kunnen zien. Integendeel, face-to-face communicatie wordt gebruikt door mensen die niet kunnen horen of spreken.

Referenties

1. https://digitalcommons.montclair.edu/psychology-facpubs/41/
2. https://www.degruyter.com/document/doi/10.1515/9783110879032.181/html

Laatst bijgewerkt: 11 juni 2023