De nucleotidesequenties in een gen zijn van twee soorten, exons en introns. Ze zijn verantwoordelijk voor de eiwitsynthese binnen een gen. Soms onderbreken de niet-coderende gebieden de coderende gebieden.
In dit artikel zullen we de belangrijkste termen exons en introns en het verschil tussen exons en introns begrijpen.
Key Takeaways
- Exons zijn DNA-coderende sequenties die worden vertaald in eiwitten, terwijl introns niet-coderende sequenties zijn die tussen exons worden afgewisseld.
- In tegenstelling tot exons coderen introns niet voor eiwitten en worden ze tijdens het splitsen uit het pre-mRNA verwijderd.
- Terwijl exons de genetische informatie bevatten die de structuur en functie van eiwitten bepaalt, spelen introns een rol bij het reguleren van genexpressie en alternatieve splicing.
Exons versus Introns
Een gen is samengesteld uit coderende en niet-coderende regio's die de eiwitsynthese aansturen. Exons zijn de coderende regio's die worden getranscribeerd in boodschapper-RNA (mRNA) en vervolgens vertaald in een eiwit. Introns zijn niet-coderende regio's die onderbreken de coderende sequentie en coderen niet voor een eiwit. Introns spelen een essentiële rol bij het reguleren van genexpressie door te bepalen welke exons zijn opgenomen in het uiteindelijke mRNA-product en door alternatieve splitsingsplaatsen te bieden waardoor meerdere mRNA- en eiwitvarianten kunnen worden geproduceerd uit een enkel gen.
Exons coderen verschillende soorten eiwitten door verschillende sequenties gevormd via verschillende configuraties door een combinatie van exons. Het maakt deel uit van een gen dat codeert voor een of meer delen van het geproduceerde volwassen RNA na verwijdering van introns door RNA-splitsing.
De DNA-sequentie binnen een gen en de sequentie in RNA-transcripten beschrijven de term exon.
Introns zijn de nucleotidesequenties die worden verwijderd door RNA te splitsen wanneer het eindproduct van het RNA rijpt. Een intragene regio binnen een gen wordt goed beschreven als een intron.
Introns kunnen worden omgezet in nieuwe genen gedurende het hele evolutieproces van de niet-coderende korte regio's die worden omgezet in echte functionele genen.
Vergelijkingstabel
| Parameters van vergelijking | Exons | intronen |
|---|---|---|
| Sequentie type | Exons coderen specifieke eiwitten en zijn eiwitcoderende sequenties. | Introns coderen niet en zijn niet-coderende sequenties. |
| Gevonden in | Exons worden gevonden in zowel prokaryote als eukaryote organismen of genomen. | Introns worden alleen aangetroffen in een eencellig organisme of in een eukaryotisch organisme. |
| Aanwezig in | Rijpe RNA's, mRNA-transcripten, DNA. | mRNA-transcripten, DNA maar niet in volwassen mRNA's. |
| Eiwitsynthese | Exons synthetiseren en zijn betrokken bij eiwitsynthese. | Introns synthetiseren geen eiwitten. |
| Hoeveelheid | Exons zijn beschikbaar in kleinere hoeveelheden in een genoom. | Introns zijn in grotere hoeveelheden verkrijgbaar. |
| Samenstelling van het menselijk genoom | Het menselijk genoom vormt 1% van de exons. | Het menselijk genoom vormt 24% van de introns. |
Wat zijn exons?
De DNA-sequenties die eiwitten coderen, worden exons genoemd. Ze hebben echter enige informatie of de codons nodig die nodig zijn voor de synthese van eiwitten. Het gebied dat tot expressie komt in het genoom wordt een exon genoemd.
In eukaryote organismen coderen de exons die introns scheiden. Het exosoom is de complete set exons die aanwezig zijn in het genoom van een organisme.
Het verwijderen van introns die tussen de exons aanwezig zijn, leidt tot de codering van boodschapper-RNA of mRNA tijdens de splitsing van RNA. Na het transcriptieproces komen introns en exons voor in het resulterende RNA.
Tijdens RNA-splitsing worden de introns verwijderd, waardoor volwassen messenger-RNA's worden geproduceerd. Dit volwassen boodschapper-RNA dat wordt getranscribeerd, heeft niet-vertaalde regio's samen met exons. In de hele reeks vormen exons een klein onderdeel.
Exons zijn niet beperkt tot een paar organismen. Ze zijn aanwezig in organismen zoals virussen tot gewervelde dieren met kaken. Eén procent van het menselijk genoom bestaat uit exonen en intergenisch DNA. Introns bezetten de rest.
Exonisatie is het proces waarbij introns soms worden omgezet in exons. Exons zijn van groot belang in het eiwitsyntheseproces. Exons dragen codons en coderen voor verschillende eiwitmoleculen.
Exons zijn verantwoordelijk voor de codering van eiwitten en vooral de volgorde van aminozuren. Het behoud van exons en sequenties is hoog omdat de exons en hun sequentie met de tijd niet veranderen. Exons zijn overmatig aanwezig in messenger RNA.
Wat zijn intronen?
Wanneer het RNA-product binnen een gen rijpt, worden de niet-coderende DNA-sequenties gescheiden door RNA-splitsing. Dat worden Introns genoemd. Het intragene gebied dat in een gen aanwezig is, vertegenwoordigt Intron.
Introns zijn verantwoordelijk om aan te tonen dat, binnen een gen, de bestaande DNA-sequenties transcripteren met de overeenkomstige RNA-sequentie.
Introns worden aangetroffen in organismen die uit meerdere cellen bestaan, eukaryote organismen. Deze zitten ook in verschillende virussen en genen. Transfer-RNA, ribosomaal RNA genereert eiwitten en bevat introns daarin. Prokaryotische organismen of organismen met enkele cellen missen introns.
Bij eukaryoten worden introns echter aangetroffen in het tussenliggende gebied tussen twee exons. Introns ondergaan specifiek splitsing omdat ze de eiwitten niet rechtstreeks kunnen coderen. Nog voordat het mRNA eiwitten aanmaakt, worden deze introns verwijderd.
Het behoud van introns is een zeer uitdagende taak. Daarom is hun verwijdering noodzakelijk, zodat onjuiste eiwitvorming kan worden voorkomen.
Introns kunnen variëren afhankelijk van de analyse van hun sequentie, genen en biochemie van splitsingsmethoden van RNA. Het bestaan, de overleving en het onderhoud van Introns vereisen een grote hoeveelheid energie. Ze beginnen sommige cellen te belasten vanwege hun hoge energieverbruik.
Ze hebben de energie nodig om via gecompliceerde technieken zoals de spliceosomale techniek nauwkeurig te imiteren en op de juiste positie uit te snijden.
Belangrijkste verschillen tussen exons en introns
- Exons bestaan tussen twee introns van twee onvertaalde regio's of één intron en één onvertaalde regio, terwijl introns aanwezig zijn in een DNA-sequentie tussen twee exons.
- Exons worden uitsluitend aangetroffen in meercellige en eencellige organismen en genomen, terwijl introns alleen worden aangetroffen in eencellige organismen en genomen.
- Exonen scheiden de kern van de cytoplasma na het synthetiseren van volwassen boodschapper-RNA, terwijl introns de kern niet verlaten tijdens de verwerking van RNA, zelfs niet na het splitsen van de boodschapper-RNA-transcriptie.
- Exons in een cel kunnen worden gevonden in mRNA-transcripten, DNA en volwassen RNA's. Terwijl introns, binnen een cel, kunnen worden gevonden in messenger-RNA-transcripten en DNA, maar niet in volwassen messenger-RNA's.
- De sequentie is sterk geconserveerd in exons en is niet onderhevig aan frequente veranderingen, terwijl exonisatie sommige introns omzet in exons.
- Binnen het nucleaire genoom is de hoeveelheid aanwezige exonen kleiner. De introns zijn echter in grotere hoeveelheden aanwezig.
- Door alternatieve splitsing worden exons verbonden, twee of meer in aantal, en worden introns verwijderd.
- https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0014579387800029
- https://content.iospress.com/articles/in-silico-biology/isb00142
Laatst bijgewerkt: 11 juni 2023
Ik heb zoveel moeite gestoken in het schrijven van deze blogpost om jou van waarde te kunnen zijn. Het zal erg nuttig voor mij zijn, als je overweegt het te delen op sociale media of met je vrienden/familie. DELEN IS ️
Piyush Yadav heeft de afgelopen 25 jaar als natuurkundige in de lokale gemeenschap gewerkt. Hij is een natuurkundige die gepassioneerd is om wetenschap toegankelijker te maken voor onze lezers. Hij heeft een BSc in natuurwetenschappen en een postdoctoraal diploma in milieuwetenschappen. Je kunt meer over hem lezen op zijn bio pagina.
Het stuk biedt waardevolle inzichten in de genetica van exons en introns, waardoor het een boeiende lectuur is voor degenen die geïnteresseerd zijn in het onderwerp.
Een goed onderzocht en verhelderend stuk, dat dient als een inzichtelijke gids voor het begrijpen van de moleculaire functies van exonen en introns.
Een goed geschreven en leerzaam artikel dat licht werpt op de functies en betekenis van exons en introns. Het is een lovenswaardig stuk.
De gedetailleerde beschrijvingen en goed georganiseerde inhoud maken dit artikel tot een leerzame bron voor het begrijpen van exons en introns.
De uitleg over exonisatie en het behoud van exonen is fascinerend. Het voegt diepte toe aan het begrip van deze genetische elementen.
Een deel van de verstrekte informatie kan dienen als waardevol referentiemateriaal voor verder onderzoek naar moleculaire genetica en genexpressie.
Ik waardeer de verstrekte gedetailleerde vergelijkingstabel. Het maakt het gemakkelijk om het onderscheid tussen exons en introns te begrijpen.
Het artikel brengt effectief de opmerkelijke verschillen tussen exons en introns naar voren, en biedt diepgaande details over hun verschillende rollen.
Het artikel presenteert een grondig onderzoek van de rollen en functies van exons en introns. Het is een verhelderend stuk voor lezers die hun kennis op het gebied van de genetica willen uitbreiden.
Dit artikel geeft een uitgebreide en duidelijke uitleg van de verschillen tussen exons en introns. Het is een geweldige bron voor iedereen die geïnteresseerd is in moleculaire biologie.