Systeem met één partij versus systeem met twee partijen: verschil en vergelijking

Een eenpartijstaat of -systeem is een van de woorden die worden gebruikt om een ​​eenpartijsysteem te beschrijven. De politieke partij die aan de macht is, monopoliseert de administratie onder het bestuur van een "éénpartijstelsel".

De term "tweepartijenstelsel" wordt gebruikt om het bestuur van een tweepartijenstelsel te beschrijven. Hier worden de beslissingen genomen in onderling overleg tussen beide politieke partijen die de regering controleren en aan de macht zijn.

Key Takeaways

1. Een systeem met één partij heeft één dominante politieke partij die de regering controleert zonder noemenswaardige tegenstand. Een tweepartijenstelsel daarentegen bestaat uit twee grote politieke partijen die strijden om de macht, terwijl andere kleinere partijen weinig invloed hebben op het beleid of de verkiezingen.
2. Eenpartijsystemen komen veel voor in autoritaire regimes en kunnen leiden tot een gebrek aan politieke diversiteit en verantwoording, terwijl tweepartijensystemen concurrentie en compromissen tussen tegengestelde ideologieën aanmoedigen.
3. Eenpartij- en tweepartijenstelsels hebben sterke en zwakke punten, waarbij eenpartijstelsels mogelijk meer stabiliteit en continuïteit bieden en tweepartijenplannen een meer evenwichtige vertegenwoordiging van politieke opvattingen bevorderen.

Systeem met één partij versus systeem met twee partijen

Wanneer een regering wordt gecontroleerd en beheerd door slechts één politieke partij, wordt dit een eenpartijstelsel genoemd. In dit systeem heeft één partij alle macht en autoriteit. Eén partij neemt alle beslissingen. Wanneer twee politieke partijen tegelijkertijd de regering besturen, wordt dit een tweepartijenstelsel genoemd. In dit systeem worden beslissingen genomen door beide partijen.

In een eenpartijstelsel heeft de enige politieke partij die aan de macht is alle beslissingsbevoegdheid. Ze creëren ook wetten en wetten die de burgers van de staat moeten naleven. In een eenpartijstelsel heeft de regerende politieke partij a monopolie op de administratie.

Als gevolg hiervan zal elke andere mogelijke politieke partij de legitimiteit van de regels en acties van de regerende partij niet kunnen beoordelen.

In een tweepartijenstaat worden beslissingen genomen in onderling overleg tussen de politieke partijen die de regering controleren en aan de macht zijn. De wet wordt doorgegeven of een wet wordt gemaakt wanneer de meerderheid van beide partijen het eens is over een beslissing.

In een tweepartijenstelsel kan de machtige partij, ook al heeft de ene partij meer macht dan de andere, geen beslissingen nemen zonder de goedkeuring van de andere partij.

Vergelijkingstabel

Parameters van vergelijking:	Eenpartijstelsel	Tweepartijensysteem
Aantal partijen	One	Twee
Oppositiepartij	Bestaat niet	Bestaat
Rol	Houdt de regering vast	De een houdt de regering vast, de ander treedt op als oppositie
Soort regel	Monopolie	Wederzijdse instemming van de oppositie
Variatie voor kiezers	Bestaat niet	Bestaat
Voorbeelden	Noord-Korea, China	Groot-Brittannië

Wat is een eenpartijsysteem?

In een eenpartijstaat of -systeem heeft de regerende politieke partij een monopolie op administratie. Als gevolg hiervan zal elke andere mogelijke politieke partij de geloofwaardigheid van de regels en acties van de regerende partij niet kunnen beoordelen.

Omdat er geen oppositiepartij is onder het eenpartijsysteem, is er geen kans voor een groep wetgevers om de regerende partij te controleren en in evenwicht te brengen.

Hier heeft slechts één aan de macht zijnde politieke partij de volledige beslissingsbevoegdheid.

Ze creëren ook wetten en wetten die de burgers van de staat geacht worden na te leven. Er is geen competitie als het gaat om rennen voor gouverneur. Als gevolg hiervan hebben kiezers weinig te zeggen over het type regering waaronder ze willen leven.

Een eenpartijstelsel heeft veel terminologieën om het te beschrijven, zoals een eenpartijstaat. In een systeem met één partij heeft slechts één politieke partij de macht om de regering op elk moment in een soevereine staat te organiseren, te beheren en te houden.

Wat is een tweepartijensysteem?

De wet wordt aangenomen of een wet wordt gemaakt wanneer de meerderheid van beide partijen het eens is over een beslissing.

Zelfs als de ene partij meer macht heeft dan de andere in een tweepartijensysteem, kan de machtige partij geen beslissingen nemen zonder de goedkeuring van de andere bestaande partij.

Omdat de oppositiepartij onder het tweepartijenstelsel bestaat, houdt zij de handelingen van de administratie in de gaten en controleert en balanceert zij.

Hier worden de beslissingen genomen in onderling overleg tussen de twee politieke partijen die de regering controleren en aan de macht zijn. In dit scenario opereren de grote politieke partij en de oppositiepartij als twee uitstekende keuzes voor kiezers als het gaat om het betwisten van verkiezingen.

De term "tweepartijenstelsel" wordt vaak gebruikt om een ​​tweepartijenstelsel te beschrijven. Hier hebben de politieke partijen, twee of meer in aantal, het recht om op elk moment de regering in het land te creëren en te behouden.

Belangrijkste verschillen tussen het systeem met één partij en het systeem met twee partijen

1. Het eenpartijstelsel is in de volksmond bekend onder verschillende termen, zoals eenpartijstaat, eenpartijstaat en ook het eenpartijstelsel. Aan de andere kant is een tweepartijensysteem in de volksmond bekend onder verschillende termen, zoals een dubbel- of dubbelpartijensysteem.
2. In het geval van een eenpartijstelsel heeft op een bepaald moment slechts één politieke partij het recht om de regering te leiden door een soevereine staat te houden en te vormen. Aan de andere kant, in het geval van het tweepartijenstelsel, hebben twee politieke partijen op een bepaald moment het recht om de regering in het land te vormen en te houden.
3. De enige politieke partij die aan de macht is in het geval van een eenpartijstelsel heeft alle beslissingsrechten. Ze vormen ook wetten en wetten die de burgers van de staat moeten volgen. Aan de andere kant nemen zowel de politieke partijen die de regering in handen hebben als aan de macht zijn in het geval van een tweepartijenstelsel beslissingen op basis van onderling overleg. Wanneer de meerderheid van beide partijen het eens is over een beslissing, wordt de handeling doorgegeven en wordt er een wet gemaakt.
4. In een eenpartijstaat heeft de politieke partij die aan de macht is het monopolie op de administratie. Daarom is elke andere potentiële politieke partij niet capabel genoeg om de geloofwaardigheid van de regels en handelingen van de aan de macht zijnde partij te controleren. Aan de andere kant, in het geval van een tweepartijenstelsel, hoewel de ene partij meer macht heeft dan de andere, is de machtige partij niet in staat om een ​​beslissing te nemen zonder de toestemming van de andere bestaande partij.
5. Aangezien er geen oppositiepartij bestaat in de eenpartijstaat, is er geen potentiële groep politici die de aan de macht zijnde partij kan controleren en in evenwicht kan brengen. Aan de andere kant, vanwege het bestaan ​​van de oppositiepartij in het tweepartijensysteem, houdt de oppositiepartij de door de regering aangenomen wetten in de gaten en controleert ze.
6. Op het moment dat verkiezingen worden betwist, bestaat er in een staat die vasthoudt aan een eenpartijstelsel geen concurrent. Daarom kunnen de kiezers niet kiezen in welk type regering ze willen leven. Aan de andere kant, wanneer de tijd voor verkiezingen nadert in een staat die vasthoudt aan een tweepartijenstelsel, treedt de grote politieke partij samen met de oppositiepartij op. als twee geweldige keuzes voor de kiezers om uit te kiezen.

Referenties

1. https://www.cambridge.org/core/journals/american-political-science-review/article/twoparty-system-and-duvergers-law-an-essay-on-the-history-of-political-science/3CA289C649AFCB8D4CC8F430FC292CC3
2. https://academic.oup.com/qje/article-abstract/102/3/651/1888016

Laatst bijgewerkt: 26 juli 2023