'Shall' en 'will' in de Engelse grammatica zijn beide modale werkwoorden, een subset van hulpwerkwoorden. Ze worden gebruikt om modaliteit uit te drukken.
Ze verschillen van andere werkwoorden vanwege hun gebrekkigheid en neutralisatie. Hun belangrijkste gebruik is het uitdrukken van de stelling van de toekomst, die in het elementaire Engels de 'toekomstige tijd' wordt genoemd.
Key Takeaways
- Zal en zullen beide modale werkwoorden zijn die worden gebruikt om toekomstige acties aan te geven.
- Zal wordt gebruikt om een verplichting aan te duiden of om advies te vragen.
- Will wordt vaker gebruikt om bereidheid of intentie aan te geven.
Zal versus wil in Engelse grammatica
De term 'zal' is een Engels woord dat in gesprekken wordt gebruikt. Zal wordt gebruikt om een vereiste of verplichting uit te drukken om iets te doen. De term will is een Engels woord dat in gesprekken wordt gebruikt. Will wordt gebruikt om een toekomstige actie of resultaat uit te drukken.
Historisch gezien suggereerde taalkundig voorschrift dat zal alleen worden gebruikt om de toekomst aan te tonen als het voornaamwoord in de eerste persoon staat. De logistiek erachter was dat zal wordt gebruikt om onvermijdelijk uit te drukken.
Of in de zekerheid van actie. En een dergelijke zekerheid van actie kan alleen worden gegarandeerd wanneer het voornaamwoord over zichzelf spreekt.
Hoewel wil vaak werd voorgeschreven om te gebruiken met voornaamwoorden van de tweede of derde persoon, kent het dergelijke beperkingen niet. Will is altijd gebruikt, niet alleen om de toekomst uit te drukken, maar ook om verlangen uit te drukken.
Toestemming, of negatieve constructies, zoals vereist door de zinsvorming. Het kan verder worden uitgelegd met behulp van het volgende voorbeeld.
ik zal visit Ani volgende week. Ze gaat koken mijn favoriete eten.
Vergelijkingstabel
| Parameters van vergelijking: | Zal In Engelse grammatica | Zullen In Engelse grammatica |
|---|---|---|
| Traditioneel Engels gebruik | Traditioneel wordt zal alleen gebruikt met voornaamwoorden in de eerste persoon. | Traditioneel wordt wil gebruikt met voornaamwoorden van de tweede en derde persoon. |
| Toon van betekenis | Het gebruik van zal in een zin drukt de onvermijdelijkheid of zekerheid van de actie in de toekomst uit. | Will wordt gebruikt om verlangen, toestemming, bevestiging of ontkenning uit te drukken, zoals dims in de zin passen. |
| Duidelijkheid in gebruik | Volgens moderne Engelssprekenden is het gebruik ervan dubbelzinnig. | Er is nog geen onduidelijkheid ontstaan over het gebruik ervan. |
| Modern Engels gebruik | Vanwege het zware misbruik wordt hedendaagse Amerikaanse en Britse schrijvers geadviseerd het woord helemaal niet te gebruiken. | In het huidige Engels neemt will het gebruik van will over. |
| Uitzondering op algemeen gebruik | Alleen bij het uitdrukken van een bevel of vastberadenheid wordt na alles gebruikt behalve 'ik' en 'wij'. | Alleen bij het uitdrukken van een bevel of vastberadenheid wordt de wil gebruikt na 'ik' en 'wij'. |
Wat is zal in Engelse grammatica?
Etymologisch is will afgeleid van een oud-Engels woord, sceal, dat alleen wordt gebruikt om toekomst uit te drukken. Maar tegenwoordig wordt het gebruikt om zekerheid of verwachtingen in de eerste persona uit te drukken.
Het drukt ook intenties, verplichtingen of bevelen uit voor de tweede en derde persona. Het gebruik ervan is als volgt:
- Om de toekomst uit te drukken.
Voorbeeld: ik zal mijn werk doen.
We zal zijn verplicht bij onze selectie.
- Om te suggereren of te vragen.
Voorbeeld- Aan wie zal ik deze brief posten?
Zullen we je helpen?
Zal ik je helpen?
- Om zekerheid of verzekering van een toekomstige gebeurtenis uit te drukken.
Voorbeeld: ik ga binnenkort wandelen.
We zullen Kedarnath bezoeken.
Ze zullen ons het geld teruggeven.
- Iets aanbieden.
Voorbeeld- Zal ik je rondleiden?
Zullen we je beschikbaar stellen?
- Om beleefdheid in de eerste persona aan te geven.
Voorbeeld- Zullen we praten?
Zal ik ermee doorgaan?
- Met aanwijzing jegens een derde persoon in juridische documenten van gezagsdragers.
Voorbeeld- De heer Ganguly zal de bemiddeling, zoals gedagvaard door de rechtbank.
Belastingen worden betaald in overeenstemming met de nieuwe richtlijnen van de RBI.
Soms is zal ook vervangbaar door het modale werkwoord 'moet' zoals-
Ze moeten ons het geld teruggeven.
Ik moet mijn werk doen.
Wat is will in de Engelse grammatica?
Het modale werkwoord 'will' is afgeleid van het oud-Engelse woord 'willan', wat iets willen of wensen betekent. Tegenwoordig heeft het echter een breed gebruiksgenre.
Afgezien van het uitdrukken van het gebeuren van toekomstige gebeurtenissen. Het drukt verlangen, toestemming, intentie, capaciteit en gewoonte uit of kan ook negatieve constructies vormen.
Bovendien wordt wil gebruikt om bevel en vastberadenheid uit te drukken na de eerste persona-voornaamwoorden, dwz 'ik' en 'wij'. Het gevarieerde gebruik is als volgt:
- Om de zekerheid van gebeurtenissen in de toekomst uit te drukken.
Voorbeeld- Ze zullen ons aanklagen.
We zullen je aanklagen voor je hebzuchtige daad.
Morgen komt ze terug met de bus.
- Om een intentie of wens uit te drukken.
Bijvoorbeeld: ik koop de auto van mijn dromen.
We leveren de opdracht op tijd in.
We zullen het veroorzaakte ongemak compenseren.
- Om een verzoek kenbaar te maken.
Voorbeeld- Wil je me alsjeblieft het water doorgeven?
Help jij mij met de opdracht?
Doe je de deur achter je dicht?
- Commanderen of bestellen.
Voorbeeld- De leerlingen maken de opdracht op tijd.
Wil je me in vrede laten leven?
Zal ze zwijgen?
- Een gewoonte van voornaamwoorden van een derde persoon uitdrukken.
Voorbeeld: hij zal het verpesten.
Ze zal voldoen aan de verwachtingen van haar familie.
Belangrijkste verschillen tussen Shall en Will in de Engelse grammatica
- In traditioneel Engels gebruik vanuit een taalkundig perspectief, is 'shall' beperkt tot alleen gebruik met eerste persona-voornaamwoorden, dwz 'ik' en 'wij'. Terwijl 'zal' wordt voorgeschreven om te worden gebruikt met tweede en derde persona-voornaamwoorden.
- Uitzonderingen op bovenstaande regel worden alleen gemaakt als de zin een vastberaden of ordelijke toon heeft. Alleen dan wordt het gebruikt met eerste persona-voornaamwoorden en zal het met al het andere.
- Zal wordt gebruikt met de eerste persona omdat de toon onbepaald en zeker is. Terwijl wil wordt gebruikt met de tweede en derde persona vanwege minder zekerheid over hen.
- Enerzijds neemt het gebruik van will met de dag af vanwege de dubbelzinnige betekenis ervan. Terwijl wil aan de andere kant het gebruik ervan vervangt vanwege zijn veelzijdigheid.
- Shall komt veel voor in Brits Engels, terwijl in Amerikaans Engels meestal will wordt gebruikt.
- https://www.cambridge.org/core/journals/english-today/article/i-shall-and-i-will/EDE409372C337849E5A6B52D4A932834
- https://www.degruyter.com/document/doi/10.1515/9783110895339.267/html
Laatst bijgewerkt: 13 juli 2023
Ik heb zoveel moeite gestoken in het schrijven van deze blogpost om jou van waarde te kunnen zijn. Het zal erg nuttig voor mij zijn, als je overweegt het te delen op sociale media of met je vrienden/familie. DELEN IS ️
Emma Smith heeft een MA in Engels van Irvine Valley College. Ze is journalist sinds 2002 en schrijft artikelen over de Engelse taal, sport en recht. Lees meer over mij op haar bio pagina.
Het modale werkwoord 'willen' drukt niet alleen het plaatsvinden van toekomstige gebeurtenissen uit, maar drukt ook verlangen, instemming, intentie, capaciteit en gewoonte uit, en kan negatieve constructies vormen.
Zullen en willen zijn beide modale werkwoorden die worden gebruikt om toekomstige acties aan te duiden. De term 'zal' wordt gebruikt om een verplichting aan te duiden of om advies te vragen, terwijl de term 'zal' vaker wordt gebruikt om de bereidheid of intentie aan te duiden. Het hedendaagse Engelse gebruik van 'shall' is nu dubbelzinniger vergeleken met 'will'.
Zullen wordt traditioneel alleen gebruikt met voornaamwoorden in de eerste persoon, waarmee de onvermijdelijkheid of de zekerheid van actie in de toekomst wordt uitgedrukt. De wil daarentegen wordt gebruikt om verlangen, instemming, bevestiging of ontkenning uit te drukken, afhankelijk van de zinsvorming.
Het gebruik van 'zal' in een zin drukt de onvermijdelijkheid of zekerheid uit van de handeling in de toekomst, terwijl 'wil' wordt gebruikt om verlangen, instemming, bevestiging of ontkenning uit te drukken, zoals vereist door de zinsvorming. Hedendaagse Amerikaanse en Britse schrijvers wordt geadviseerd 'shall' niet te gebruiken vanwege zwaar misbruik, wat tot dubbelzinnigheid leidt.
Volgens traditioneel Engels gebruik mag 'shall' alleen worden gebruikt met voornaamwoorden uit de eerste persona, en is 'will' voorgeschreven voor gebruik met voornaamwoorden uit de tweede en derde persona. De uitzonderingen op deze regel zijn wanneer de zin een vastberaden of geordende toon heeft.
Het modale werkwoord 'shall' wordt in het huidige Engels vervangen door 'will' vanwege het veelvuldige misbruik ervan. De dubbelzinnigheid in het gebruik van 'shall' heeft ertoe geleid dat de aanbeveling helemaal niet gebruikt mag worden, omdat hedendaagse Engelssprekenden het dubbelzinnig vinden.
De belangrijkste verschillen tussen 'shall' en 'will' in de Engelse grammatica liggen in hun traditionele gebruik, de toon van de betekenis, de duidelijkheid in het gebruik en het hedendaagse Engelse gebruik. Deze verschillen hebben geleid tot een verschuiving in het gebruik, waarbij 'will' 'zal' vervangt vanwege de veelzijdigheid en minder dubbelzinnigheid ervan.
Zal kan worden gebruikt om verplichtingen, intenties of bevelen uit te drukken voor de tweede en derde persoon, terwijl het voor de eerste persoon wordt gebruikt om de toekomst aan te duiden. Aan de andere kant drukt 'wil' zowel het plaatsvinden van toekomstige gebeurtenissen als verlangen, instemming, intentie of gewoonte uit.