Als het om grond gaat, is het oppervlaktemateriaal los en bedekt het het meeste land. Het biedt de plant structurele ondersteuning die in de landbouw wordt gebruikt en is hun bron van voedingsstoffen en water.
Processen zoals uitloging, microbiële activiteit en verwering vormen samen een laag van onderscheidende grondsoorten.
Er zijn verschillende grondsoorten zoals rode grond, bos- en berggrond, alluviale grond, woestijngrond, zwarte grond, zoute en alkalische grond, lateriet- en lateritische grond en veen- en drassige grond. Elk type heeft specifieke zwakke punten en specificaties.
In dit artikel ligt de nadruk vooral op het onderscheiden van zwarte grond en alluviale grond.
Key Takeaways
- Zwarte grond bevat meer klei, ijzer en aluminium dan alluviale grond, waardoor het beter geschikt is voor het vasthouden van water.
- Alluviale grond is afkomstig van rivierafzettingen, wat resulteert in rijke, vruchtbare grond die ideaal is voor gebruik in de landbouw.
- Zwarte grond vormt zich in vulkanische gebieden en vertoont door zijn unieke structuur een zelfploegende eigenschap.
Zwarte bodem en alluviale bodem
Zwarte aarde is een zeer vruchtbaar mineraal dat een hoog percentage bevat humus, fosfor en ammoniakverbindingen. Het heeft een zwarte horizon aan het oppervlak en wordt gevormd door verwering van stollingsgesteenten en lavastromen. De afzetting van rivieren vormt alluviale grond. Het is rijk aan mineralen en voedingsstoffen.
Zwarte grond bestaat uit een hoog kleigehalte. Klei in deze grond kan flink krimpen en uitzetten.
Dit is de reden waarom zwarte aarde bij het drogen tot diepe scheuren leidt. Zelfs met minder irrigatie kunnen de gewassen worden verbouwd.
Het heeft een hoge buffering en houdt voedingsstoffen relatief lang vast voor een langere duur en hoeveelheid.
Wat andere bodems betreft, heeft alluviale grond de hoogste productiviteit. Het is aanwezig langs rivieren en tijdens verwering van rotsen die door de beken worden meegevoerd.
Het heeft zeer zachte lagen met de humus in het laagste aandeel stikstof fosfaat en een voldoende hoeveelheid.
Vergelijkingstabel
| Parameters van vergelijking: | Zwarte aarde | Alluviale bodem |
|---|---|---|
| Ook wel genoemd | Zwarte katoenaarde of regurgrond | Rivierachtige bodem |
| Vruchtbaarheid | Laag vruchtbaar (hoogland) Zeer vruchtbaar(valleien) | Zeer vruchtbaar |
| structuur | Zeer kleiachtig | Zowel kleiachtig als zanderig |
| Training | Door verwering van stollingsgesteenten en lavastroom | Door afzetting van rivier |
| Kleur | Zwart | Kleur |
Wat is zwarte aarde?
Zwarte aarde is de afgeleide van lava, en kunst verspreidde zich voornamelijk over het binnenland van Karnataka, Gujarat, Madhya Pradesh en Maharashtra op de lava van Malwa en Deccan plateau vooral waar er basaltsteen is en matige regenval.
De ijzerrijke korrelige structuur van zwarte aarde maakt het bestand tegen water- en winderosie. Het wordt ook aangetroffen op veel perifere gebieden waar het onderliggende basalt door het fluviale proces van zijn oorspronkelijke locatie is verschoven.
Het schakelen heeft LED aan de verhoogde concentratie van klastisch gehalte.
Voor het grootste deel van de zwarte aarde is het moedermateriaal dat wel vulkanische rotsen. In het regenseizoen is zware inspanning vereist om op een dergelijke grond te werken, aangezien deze erg plakkerig wordt door een kleine hoeveelheid ijzer of titaanhoudend magnetiet, en de steenzwarte bestanddelen van de ouder maken het zwart.
Eeuwenlang is zwarte aarde gebruikt om gewassen te telen zonder toevoeging van mest of bemesting, met weinig of geen tekenen van uitputting. Als het gaat om suikerriet en rijst, ze zijn allebei even belangrijk waar irrigatiefaciliteiten beschikbaar zijn.
Wat is alluviale bodem?
Alluviale grond is grond die, door oppervlaktewater, wordt gestort. Ze zijn te vinden langs rivieren, stream terrassen, alluviale waaiers, delta's en uiterwaarden.
Het biedt vele functies, maar de grootste is het dienen als de nieren van de aarde. Het verwijdert voedingsstoffen en sediment dat in het aangrenzende water stroomt.
Alluviale grond helpt ook bij het verwijderen van verontreinigingen uit rivieren, en voor stroomafwaarts gemeenschappen, verbetert het de waterkwaliteit omdat periodieke overstromingen aan de oppervlakte nieuw sediment afzetten en alluviale grond er uniek gelaagd uit kan zien.
Vanwege de recente oorsprong van een alluviale bodem heeft deze een onrijp en zwak profiel. Alluviale grond is meestal zand, en het is ongebruikelijk om te vinden in de vorm van kleiachtige grond.
Langs de rivier- terrassen, de kalkafzettingen en kankarbedden zijn in sommige regio's aanwezig.
Door terugkerende overstromingen worden alluviale bodems voortdurend aangevuld. Textuur en porositeit zorgen voor een goede afwatering en andere gunstige omstandigheden voor de landbouw.
Geologisch gezien wordt de grote vlakte van de alluviale bodem van India ingedeeld in oudere Bhangar-bodems en jongere of nieuwere Khadar.
Belangrijkste verschillen Zwarte bodem en alluviale bodem
- De chemische samenstelling van zwarte aarde is fosfaten, hummus en stikstof (laag), potas (minder dan 0.5 procent), ijzeroxide (9-10 procent), aluminiumoxide (10 procent), magnesiumcarbonaten en Limoen (6-8 procent). Ondertussen zijn de chemische eigenschappen van alluviale grond stikstof (laag), kalium, fosforzuur en alkaliën (adequaat), kalk en ijzeroxide (variëren binnen een breed bereik).
- Zwarte aarde bestaat voornamelijk uit het Deccan-valgebied, bestaande uit delen van Gujarat, Maharashtra, Tamil Nadu, Madhya Pradesh en Andhra Pradesh. Daarentegen zijn de alluviale bodems wijdverbreid in de riviervalleien en de noordelijke vlakten. Het schiereilandgebied is te vinden in oostkust's delta's en de riviervalleien.
- Als het gaat om het vermogen om vocht vast te houden, is er een hoger vochtvasthoudend vermogen van zwarte aarde. Aan de andere kant heeft alluviale grond ook een vermogen om vocht vast te houden, maar minder dan zwarte grond.
- In termen van dekkingsgebied beslaat zwarte aarde ongeveer 16.6 procent van het totale gebied, wat gelijk is aan 46 lakh vierkante kilometer. Aan de andere kant beslaat alluviale grond ongeveer 46 procent van het totale gebied, en daarom is het de grootste bodembedekking.
- Voor de katoen gewas, zwarte grond is het meest geschikt. De andere grote zwarte grondgewassen zijn castor, tarwe, lijnzaad, zonnebloem, Virginia-tabak en gierst. Omgekeerd is alluviale grond het meest geschikt voor suikerriet, rijst, katoen, maïs, tarwe, tabak, jute en oliehoudende zaden.
Referenties
- https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1002016007600034
- https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0167198799000914
Laatst bijgewerkt: 07 juli 2023
Ik heb zoveel moeite gestoken in het schrijven van deze blogpost om jou van waarde te kunnen zijn. Het zal erg nuttig voor mij zijn, als je overweegt het te delen op sociale media of met je vrienden/familie. DELEN IS ️
Piyush Yadav heeft de afgelopen 25 jaar als natuurkundige in de lokale gemeenschap gewerkt. Hij is een natuurkundige die gepassioneerd is om wetenschap toegankelijker te maken voor onze lezers. Hij heeft een BSc in natuurwetenschappen en een postdoctoraal diploma in milieuwetenschappen. Je kunt meer over hem lezen op zijn bio pagina.
